కృతకమైనా విద్యుద్దీపాలు
విడదీయలేని జిలుగు దారాలై
జీవితాలతో పెనవేసుకుంటాయి
ఒక్క క్షణం అవి వెలగకపోతే
ఎంతటి సౌధాలయినా నిస్సహాయపు చీకటిలో
చిక్కగా చిక్కుకుంటాయి
అద్భుత రాగాల్ని వినిపిస్తూ వినిపిస్తూ
ఒక్కసారిగా ఆగిపోయిన గ్రామఫోన్ లా
జీవనం హఠాత్తుగా స్తంభించిపోతుంది.
కానీ
చీకటి ని వెలిగించే నక్షత్రదీపాలు
రాత్రిని మెరిపించే వెన్నెల మైదానాలు
ముంగురులతో ఆడుకునే చల్లగాలి తెమ్మెరలు
ఒక్కసారైనా అనుభవంలోకి రావాలంటే మాత్రం
కనీసం కాసేపైనా కరెంట్ పోవాలి
చిన్నప్పడు నాయనమ్మ తో కలిసి
సెలవుల్లో తిరిగిన పల్లెటూళ్ళ జ్ఞాపకాలు
వెచ్చటి గ్లాసు లాంతర్ల చుట్టూ ముచ్చట్ల…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్