నాకు తెలిసేసరికే నువ్వున్నావు.
గుండె గదులు కబ్జా చేసి
మోయలేనంత భారంగా
దూరలేనంత చిక్కంగా
ఆకాశంలా అనంతమౌతూ
2
పంచుకుని తేలికౌదామనుకుంటే
ఓపలేని బరువుతో కొందరు
మనసు లేని దేహంతో ఇంకొందరు
నకిలీ ముఖాలతో మరికొందరు
అసలు ముఖమే లేని వాళ్ళు మిగాతాకొందరు
నిన్ను మోయలేక ముక్కలైన
పొడిబారిన ప్రపంచం
3
కొత్తా పాతా లేదు
స్థలకాలాల స్పృహ అసలే లేదు
పరాయి లొకంలోఉన్నా
పరాయి మనుషుల మధ్య ఉన్నా
ఎక్కడైనా ఎప్పుడైనా
తొంగి చూసే నిన్ను
తరిమి కొట్టలేక
దిగమింగుకోనూలేక
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్