నేను ఎవరెవరో, ఎంతమందో!
అందరికీ ఎదురొడ్డి ఒక్కడిగా కుదురుకోవడం అసాధ్యం
వాళ్లంతా రంగురంగుల బురఖాల్లో దాంకుని
నిన్ననే వేరే నగరానికి తరలిపోయారు
గతాన్ని పోగులు పెడుతూ దూదేకుల సాయబొక్కడు మిగిలాడు
*
నన్నొక ప్రతిభామూర్తిగా చిత్రించడానికి
అంతా సిద్ధం అయిన తరుణంలో
నేను కప్పెట్టిన అజ్ఞానం మాటల రూపంలో
నోటంటే ఉండి నన్ను వెనకేసుకొస్తుంది
*
నది దాటించబోయినందుకే
నావని నట్టేట ముంచిన
ప్రతీకార జ్వాల మాత్రం
పుండులోంచి కారుతున్న పదో రసం
వ్యాఖ్యలు
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్
KVSS Hanumatsastry on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?
రాజేంద్రప్రసాద్ on ద్వంద్వపదాలు
N Rammohan on ద్వంద్వపదాలు