నా గుండెల్లో మునివేళ్లు ముంచి
రెండు అక్షరాల కోసం తడుముకున్నాను
తడిసిన రెండే రెండు అక్షరాలు
రెండు వేళ్లతో పట్టుకుని బయటికి తీసాను

అవి నిజానికి నేను నేలమీదకొచ్చాకా
పలికిన మొదటి రెండే రెండు అక్షరాలు

వాటిమీది అలలతో ఏకంగా
ఓ సముద్రమే బటకి వచ్చింది

వాటిని ఎవరో మట్టితో అలంకరించారు
మట్టికి ఎవరో ఆకుపచ్చని రెక్కలు తొడిగారు

భూమ్యాకాశాల రెక్కల్ని
రంగురంగుల పూలతో అలంకరించారు

పూలని గాలితరంగాలమీద ఊరేగించారు
గాలిని తేనెలో తడిపి దిక్కుల చివరి వరకూ
వినిపించేలా ఆలపించారు

పాటని సూర్య కాంతిలో మెరిసే
మంచుకొండల మధ్య ఆడుకోమని వదిలేశారు

మంచుకొండల ఒడిలో రుతువులు పిల్లలై తిరిగాయా!
లేక…. ……రుతువుల రంగుల ఉయ్యాల్లో
మంచుకొండలే పసిపాపలై ఆడుకుంటూ
తీయతీయని నవ్వులు రువ్వాయా !

గుండెల్లోంచి తీసిన రెండే రెండు అక్షరాలు
ఇంతటి అందాలు ఇచ్చినమ్మ

నాకింకెన్ని అందాలు ఇచ్చి ఉండాలి
కొసగాలుల విసురుల్లోనే ఇంతటి సౌందర్యం అయితే
అమ్మెంత అద్భుతమై ఉండాలి

గుండెల్లోని అమ్మెంత అద్భుతం అయిఉండాలి