ఎంత ప్రేమగా గింజలు చల్లినా
పంజరంలో పావురాయి నవ్వదు
ఎగరెయ్ ఆకాశంలోకి.
దాని రెక్కల చప్పుడులోని
స్వేచ్ఛా సంగీతాన్ని
వినిపించొకసారి హృదయానికి
ఎన్నెన్ని మొగ్గలు వికసించినా
మొదలంటా నరికేస్తే మిగలదేదీ
వాటినలా వదిలెయ్.
పూదోటలో నడిచెళ్తుంటే
వసంతమెలా కమ్ముకుంటుందో
అనుభవించి చూడు
ఎందరెందరు దోసిళ్ళు పట్టినా
అరచేతుల్లో ఒక్క చుక్కా నిలవదు
ఆకాశం ఊరికే కిందకు దిగదు
అడ్డు తొలగు
ఏదో ఒక రోజు
ఏటి ఒడ్డునే సేద తీరాలి.
వదలనివి కొన్నుంటాయి
వదల్లేనివీ కొన్నుంటాయి
వదులయ్యే కొద్దీ బిగుసుకునేవి మాత్రం
అపురూపమైనవి
నిజానికవి
వదిలిపెట్టకూడనివి.
వదలనివి కొన్నుంటాయి
వదల్లేనివీ కొన్నుంటాయి
వదులయ్యే కొద్దీ బిగుసుకునేవి మాత్రం
అపురూపమైనవి
నిజానికవి
వదిలిపెట్టకూడనివి.’
నిజమే మానస చాల చక్కగా రాసావు.
కొన్ని వదిలేస్తే బావుంటాయి,కొన్ని బంధాలు ముడిపడినప్పుడే దాని విలువ తెలుస్తుంది
పక్షుల్ని వదిలేయాలి స్వేచ్ఛకోసం,.
ఆకాశాన్ని వదిలేయాలి తారకల తోడుకోసం,
ఏటి ఒడ్డుని వదిలేయాలి, ప్రవాహాల కోసం,
మొగ్గల్ని,పూలనొదిలేయాలి ఆ అమ్మ కోసం, కొమ్మకోసం,
ఇక మిగిలినవి మీ అక్షరాలు,,. దాచుకుని చదవడం కోసం.
చాలా బావుంది మానసా.
బాగుంది మానస గారు
తప్పకుండా మనం వదుల్చుకోవాల్సినవీ కొన్నుంటాయి.
అభినందనలు & నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు
రాధ
‘ ఎంత ప్రేమగా గింజలు చల్లినా
పంజరంలో పావురాయి నవ్వదు’
పంజరంలో పావురాయి మీద ప్రేమ అనేదే ఉండదు . ఉంటే దాన్ని పంజరంలో పెట్టరు. ఉంటే శాడిజం ఉండ వచ్చేమో!
బాగుంది మీకవిత.
మూడు భిన్నమైన సందర్భాల గురించి మూడు భాగాలు, ఆ తర్వాత ఆ మూడింటికీ కామన్ గా వర్తించే నాలుగో భాగం – ఈ విధంగా వింగడించి కవితానిర్మాణం చేయటం బాగుంది. అభినందనలు.
వదులయ్యే కొద్దీ బిగుసుకునేవి మాత్రం
అపురూపమైనవి
నిజానికవి
వదిలిపెట్టకూడనివి….బాగుంది మానస గారు
దాని రెక్కల చప్పుడులొని స్వేచ్చా సంగీతాన్ని ‘విని చూడు ఒక సారి అంటె బాగుంటుందేమో ‘…ఏదేమైనా మంచి పోయెమ్ రాసావు మానస… చిత్తలూరి.