ఏమో ? ఎలా వలస పోయేదో ?
ఎర్రటి ఆలాపనతో మొదలై
పచ్చని అడివిపాట గుండెదాక పాకినట్టు
వేపచెట్టుకి అవ్వచీర
జోల పాటై వూగాడినట్టు
పొద్దు మరలా వూరేగివచ్చినట్టు
కిటికీరెక్కపై కిచకిచలాడేది
ఏమో ? ఎలా జోడుకట్టేదో ?
చూరుకి కంకులజడలా తోడుగా అల్లుకొనేది
గింజగింజలో భావాన్ని వెతుకులాడేది
నేలమీద బంగారు పొట్టులా నైరూప్య చిత్రమయ్యేది
ఏమో ? ఎలా ఓ ప్రపంచమయ్యేదో ?
వసారాగుండెలో జననమయ్యేది
నిన్నటినీ రేపటినీ కలిపే క్షణాల వంతెనయ్యేది
ఏమో ? ఎలా ఓ వేదనయ్యిందో ?
అద్దం మీది బొట్టుబిళ్ళల్లో వెతుకులాటయ్యింది
ఉనికి రహస్యాన్ని విడమరచని సంభాషణయ్యింది
ఏమో ? ఎక్కడ దారితప్పిందో ?
ఇప్పుడు
కిటికీ పాట గాలి ఏడుపై
వసారా చిరిగిపోయిన చిత్రమై
అద్దం గాజుపలకై
జీవితం మాయమౌతున్న ఓ మాటై..
ఏమో ? ఎక్కడ దారితప్పిందో ?
అంతరిస్తున్న మనిషితనంలా..
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్