నాది కాని రక్తం తనువంతా నింపుకొని
ఎవరో విడిచిన ఊపిరి పీలుస్తూ
నేను వెలిగించని దీపం వెనుక
సరిపోని పాదాల ముద్రలలో
నన్ను నేను జాగ్రత్తగా జొప్పించుకుంటాను
నువ్వెవరు అని అడిగిన ప్రతీసారీ
అస్తమించని కొన్ని ఉదయాల పేర్లు చెప్పి జారుకుంటాను
అమ్మను
ఆత్మను
నాలో బ్రతకనివ్వను
అద్దాన్ని హృదయాన్ని దాచిపెట్టి
వెలుగును కన్నీటిని పులుముకొని
నాకు నేనుగా ప్రవహించక ప్రసరించక
ప్రపంచాన్ని అంటిపెట్టుకు పోతుంటాను
***
బ్రతకడం తెలీనోళ్లు
నీకోసమో నాకోసమో చచ్చిపోతుంటారు
తెలివిలేని గువ్వలు పువ్వులు
స్వేచ్ఛ స్వాతంత్రమంటూ
రివ్వున ఎగిరి విరబూసిన చోటే…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
dasaraju ramarao on కవిత్వం- ధ్వని, ప్రతిధ్వని
Resoju Malleshwar on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?
Yerriswamy Swamy on శైశవగీతి
Mani Sarma on కృతి
శ్రీధర్ చౌడారపు on సాక్షి