ప్రయాసపడి ఒక్కో ఇటుక పేరుస్తూ
కట్టుకున్న నాలుగు గోడలు
మధ్యన ఇంకా పూర్తికాని నువ్వు.
నీ లోపల…
గాలిపటాలను తెంచుకున్న దారాలు
కుప్పగా పోయబడిన పాత బట్టలు
తడిఆరని పడకగది
శూన్యం నింపుకున్న బీరువా
ఉప్పు నీటి మరకలతో వంటగది
నిన్ను మోసుకు తిరిగే ఆమె
నువ్వు పూరించాల్సిన పిల్లలు
***
ఉన్నపాటున అన్నీ వదిలేసి
నీ ఇంటిని ఖాళీ చేయాల్సివస్తుంది
ఇన్నేళ్లుగా దాచిన మాటలు
ఆమెకు చెందాల్సిన క్షణాలు
తిరిగివ్వాల్సిన ముద్దులు
ఎప్పుటికీ అప్పగించలేవు
వాళ్ళు మాత్రం
ఎదపై దాటివెళ్ళిన నీ పాదాల గుర్తులను
పదే పదే తడుముకుంటుంటారు.
వ్యాఖ్యలు
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్
KVSS Hanumatsastry on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?