
నా ఆలోచన ఎవరికో అనుకరణగా మొదలైనపుడు
నా తత్త్వగీతం దేనికో అనుసరణ కాదని నేనెలా చెప్పగలను?
జన్యువులు జననమరణాల్ని నిర్ణయించేసినపుడు
మెల్లిమెల్లిగా ఒక అనువాదంగా పుడతాను.
మా తాత దగ్గిన దగ్గు నా గొంతులోంచి ధ్వనిస్తున్నప్పుడు
ఏ దేవుడి పాదుకలకో అన్నం మెతుకునై అంటుకుపోతాను.
ఎవరో వదిలేసిన క్షణాల్ని ఏరుకుంటూ పరిగెడుతూ
ఏ బాటసారో వదిలిన నిశ్వాసాన్ని ఉఛ్ఛ్వాసిస్తూ ఉచ్ఛరిస్తాను.
విశ్వాన్ని పరికిస్తున్నప్పుడు ఎవరి భుజాలపైనో ఉన్నానని
గతం తాలూకు పేజీల గోడల వెనుక దాక్కున్నానని తెలుసు.
నేను చెట్టుగా ఎదిగిపోతున్నప్పుడు అందమైన ఆకృతినిచ్చే
వనమాలి కత్తెరకంటుకున్న నా ఆకులు కనబడుతున్నాయి.
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
K SHESHU BABU on హైదరాబాద్ చరిత్ర పుటల మధ్య సంచారం!
Dr.Appalayya Meesala on వీడ్కోలు తర్వాతి నువ్వు
Dr.Appalayya Meesala on జ్ఞాపకాలపిట్ట
Nirupama on హైదరాబాద్ చరిత్ర పుటల మధ్య సంచారం!
Annam sivakrishna on జ్ఞాపకాలపిట్ట