‘ నరేష్ కుమార్ ’ రచనలు

అనిశ్చితి

ఆగస్ట్ 2017


అనిశ్చితి

నీకుగానే వచ్చావా నువ్వు
ఎవరినీ అడగకుండా, మరెవరూ దారి చూపకుండా
చేతిలో ఈ పసి దీపంతో
చీకటితో గొడవ పడుతో… నీకు నువ్వుగానే వచ్చావా?
ఆకుపచ్చని గాలిని తాకాకుండానే, ఆ ఊదారంగు సూర్యుణ్ణి…
పూర్తిగా »

నా కొన్ని మార్మిక జన్మలు

అక్టోబర్ 2014


నా కొన్ని మార్మిక జన్మలు

 

 

 

 

 

 

 

ఎదో ఒకరోజు తను తప్పక అడిగే తీరుతుంది
“ఆ రోజు నువ్వెందుకు చచ్చిపోయావూ?” అని
కొన్ని కాగితాలుగా రూపు దిద్దుకుంటున్న నాదగ్గరకొచ్చి
మెల్లగా తన మృదువైన మునివేళ్ళకంటిన
నా రక్తాన్ని నాకే తుడుస్తూ అడుగుతుంది
అది ముందు రోజున నన్ను హత్య చేసినప్పుడు ఆమె చేతికంటిన రక్తం.

కిందటిసారి మరణించినప్పుడు
కూడా ఆమె ఇలాగే అడిగింది
బహుశా అది నా రెండో మరణమనుకుంటా
నేనపుడు ఒక గొంగళి పురుగుగా ఓ చెట్టు కొమ్మపై ఉన్నాను
సీతాకోకచిలుకగా పుట్టబోతూ కకూన్లోపలికి వెళ్తూంటే

పూర్తిగా »

నిరాసక్తం

ఆగస్ట్ 2014


నిరాసక్తం

ఎందుకు వెలిగించి ఉంటారు
ఎవరైనా ఆ దీపాన్ని..!?
కంటి కొలకుల్లో మసిని తుడిచి వెచ్చని వెలుతురు
స్రవించేలా ….
జిగటగా కారే వెలుతుర్లో చేతిని ముంచాక
స్వచ్చమైన చీకటితో
మనసుని కడిగేసి
ఎవరో
వెలిగించే ఉంటారు ఆ దీపాన్ని..
ఎవరివో
కొందరు బాటసారుల
నిర్నిద్రా సమయాల
నిరాసక్త నిరామయపు
నిశ్శబ్దాన్ని కరిగించి
కర్పూరపు పొడిగా
రాల్చుకున్నాక
స్వచ్చంగా
స్వేచ్చగా
వెలుగుని ఎగరెసేందుకు
వెలిగించి ఉంటారు
కొన్ని పగిలిపోయిన
ఆకాశాల
ముక్కలని వెతికేందుకు
ఏవో…
పూర్తిగా »

Droplets of Ink

When did we feel that free time, when did
Giving rest to the ‘rest’ indeed
Run always, we run.

We do burn
The sparse minutes of time
On the pyre of Time.

And we count
The hiding dreams
Taken asylum
Under the shadows of eyes
We go on and on
We really run and flow
Crossing over mornings
And Evenings
We really runపూర్తిగా »

నాలుగు సిరా చుక్కలు

01-ఫిబ్రవరి-2013


ఖాళీగా ఎపుడున్నాం మనం
విశ్రాంతికి విశ్రాంతినిచ్చి
పరుగెడుతూనే ఉంటాం

పొడిగా రాలె క్షణాలని
కాలపు కాష్టంలో
తగలబెడుతూనె
ఉంటాం
కంటికింది నీడల్లో
తలదాచుకునే కలల్ని
లెక్కిస్తూనే ఉంటాం
ఉదయాలనీ.,
అస్తమయాలనీ దాటి
పయనిస్తూనే ఉంటాం
ప్రవహిస్తూనే ఉంటాం….

అవసరానికీ..,
సహాయానికీ…
బందుత్వం
కుదిరినపుడు
కూలిన ఉల్కలా
రాలిపడతారెవరో
శరీరానికీ.., మస్తిష్కానికీ
మత్తెక్కినపుడు
కలలో
స్కలనమై
జారిపోతారెవరో….
సాగిపోతూనే ఉంటాం
మనం కుడా…

సమాదుల్లో
నిద్రపోతున్న
ప్రశ్నల్ని తవ్వుకుంటూ

పూర్తిగా »

మా గల్లీ పాన్ వాలా

జనవరి 2013


వాన్ని చూసినపుడల్లా
జాతీయ పతాకమే గుర్తొస్తుంది నాకు
భిన్నత్వం లో ఏకత్వాన్ని చూపే
భారతీయతకు చిహ్నం లా కనిపిస్తూ
గంపెడు ఉత్సాహాన్ని
పొట్లం కట్టి
నోటినిండా పోసేస్తాడు..

ఆనందాన్నీ.. ఉత్సాహాన్నీతదాత్మ్యతనీ…
సరైన పాళ్ళలో వేసే
ఆ వేళ్ళని చూస్తే
ఙ్ఞానాన్ని పూసుకొని
వెలిగే జ్యొతుళ్ళా కనిపిస్తాయ్…

గళ్ళీ మొదట్లో డబ్బలో కూర్చొని
పొద్దున్నే కొన్ని వార్తల్ని పంచుతూ..
కొన్ని ఊపిరి తిత్తులలో
ఉత్సాహాన్ని నింపే పనిలో
మునిగి పోతాడు

నవ్వుల బుడ్డుడిలా
సంతోషాన్ని.. పంచి ఎంత
సంపాదిస్తాడో గానీ
తన దగ్గర్నుండిపూర్తిగా »