‘ పెరుగు రామకృష్ణ ’ రచనలు

బ్రతుకుని వంపుకున్న
నీటి ప్రవాహపు హోరులో
నాకు తెలిసి అమ్మే నా మొదటి పుస్తకం
నాన్నే కదా నా తొలి భాష

ఎక్కడా ఏమీ మిగలని తనంతో
మనం కదుల్తున్నప్పుడు
శరీర ఊపిరుల మధ్య నుంచి
నేను పుస్తకం లోకే నడుస్తాను

పుస్తకం బతుకు లాంతరంత గొప్పది
నాకైతే
విశ్వ స్నానపు అనుభూతి ఒక్క పుస్తకం తోనే సాధ్యం
రీతులు,గోతులు,గొంతుకల వారదే కదా పుస్తకం

నీ ప్రపంచాన్ని ఇతరుల ముందు నిలపాలన్నా
ఇతర ప్రపంచపు వాకిలి నీవు తట్టాలన్నా
అది ఒక్క పుస్తకం తోనే సాధ్య మయ్యే పని…
పూర్తిగా »

అవును నేనే ..
ఒక రక్త మాంసాల సమూహమై నడచి నడచి
బీడు బారిన నేలను
చిగురింప చేయాలని సంకల్పించి
రిక్త సమాధుల నేలను
రత్న మయం చేయాలని ఆశించి
కన్నీటి కలల్ని పోగేసుకున్న భగీరదుణ్నీ …

నేనే
అర్ధవంతమైన బతుకు చిలక్కి చిక్కి
ఆత్మని నాగలిగా మలిచి
ఆశయం భుజాని కెత్తుకున్న స్వాప్నికుణ్నీ
ప్రసవ వేదన అనుభవిస్తున్న తల్లిలా ..వున్న
ఈ నేలను తూట్లు పొడిచి నాట్లు వేసి
లోపలి ఆకుపచ్చ చాయను బయటికి లాగిన
మాంత్రిక మట్టి బిడ్డను నేనే ..

నేనే
…
పూర్తిగా »

ఇప్పుడిక్కడంతా
ప్రమాద సూచికల కందని
మానవ మృగ సంచారం
జ్ఞాపకాలు పూయడం మానేసి
గర్భశోక ఆర్తనాదాల కచ్చేరీలు జరుగుతున్నాయి
అర్ధ్హాంతరంగా తెగిన మానవత్వం
మనిషి తనాన్ని వెక్కి రిస్తూ వెళ్తుంది.
బ్రతుకు బ్రతుకంతా రక్త స్రావమే ..
ఆడపిల్ల నిర్భయంగా తిరుగలేని తనం .
“ఇప్పుడు స్త్రీ మూర్తులంతా
శిలలుగా మారితే తప్ప శోకం తీరదా ?”
నిత్యం ఎవరి లోకం వారిది
ఢిల్లీ నగరం తన ఆదిమ వాంఛను ఇంకా మరువలేదు
అంతా మన వాళ్ళే
అందరూ మనుషులే
ఆనవాళ్ళు కనిపించని కొన్ని…
పూర్తిగా »