1
అప్పటి దాకా సంగీతం నేర్చుకుంటున్నట్టు ఊగిన లేత కొమ్మలు
ఉరిబిగుంచుకుని విరిగిపడిన నిశ్శబ్దం
అక్కడ పొద్దున్నే ప్రార్ధనా గీతంలా వినిపిస్తుంది.
వాళ్ళు నడిచే దారంతా
మొక్కల్ని పూలు పూయనీకుండా
రహస్యం దాచినట్టు నేల
మెడ వాల్చేసిన మొగ్గలతో
రణభూమిలా కనిపిస్తుంది
ఆ ఉదయపు ఒళ్ళో
చలినెగళ్ళు కాసిన వెచ్చదనం లేదు
జారుడుబల్ల మీంచి ఎవరూ కిందపడలేదు
బబుల్ గమ్ నమిలి భూగోళంలాంటి బుడగలు ఊదలేదు
ఇక్కడెవరూ
కాళ్ళూ చేతులాడని ఇరుకు తరగతి గదుల్లోంచి
ఆటస్థలం వెతుక్కుంటూ బయటకి తిరగట్లేదు
కలలు దీరని ఎర్రటి నిద్ర కళ్ళతో
…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్