ముందు ఏమీ అనుకోకుండానే అలవోకగా ఓ చిన్న పని మొదలెడతాం, లేదా ఎవర్నో కలిసి కాస్సేపు మాట్లాడతాం. కానీ, ఒక్కోసారి ఆ చిలిపి పనే, ఆ చిరుగాలే ఒక తరంగమై మనలో తిష్టవేసుకుని గింగిరాలు తిరుగుతుంది, మనం ఊహించని దారుల్లోకి మనల్ని పట్టుకుపోతుంది. ఎప్పుడో విడిపోయిన మన ప్రతిబింబాన్ని తిరిగి తీసుకొచ్చి మనకి జోడిస్తుంది – అది కవిత్వం కావొచ్చు, పొటోగ్రఫీ కావొచ్చు, లేదా ఏ రాక్ క్లైంబింగో, పారా గ్లైడింగో కావొచ్చు – పనేదైనా అదే అసలైన ప్రేమ కథ.
అలాంటి ప్రేమకథే మోనిక్ రోసెన్ దీనూ. వృత్తిరీత్యా థెరపిస్టు అయినా, ఫొటోగ్రఫీ, కవిత్వం అంటే ఉన్న ఆసక్తీ, పట్టుదలా ఆవిడని…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్