స్ఫటికం లా… అంది నిశ్చల సరస్సు మెరుస్తూ
నాలా ఉదాత్తంగా — గంభీరంగా పలికింది మహావృక్షం
నిరాఘాటం గా ప్రవహించాలి — గలగలలాడింది సెలయేరు
సద్యః స్ఫురణ కలిగిస్తూ జీవం తొణికిసలాడాలి — కూని రాగాలు పోయింది పిట్ట
సువాసనలతో మత్తెక్కించాలి — ఝుంకరించింది తుమ్మెద
మనసు దోచుకోవాలి — నవ్వింది సీతాకోక చిలుక
రమణీయం గా ఉండాలంటేనో ? అడిగాయి పూలు
లోతుగా సారవంతంగా ఉండాలి — ఘోషించింది లోయ
కొంత రాజసం కూడా ఉండాలి — ప్రతిధ్వనించాయి కొండలు
ఆహ్లాద పరచాలి సుమా— గుసగుస లాడింది వేసవి తెమ్మెర
కరిగిపోతూ ఆలోచనలు గిలకొట్టాలి — గలగలమన్నాయి శిశిర పుటాలు
ఇకనేం…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్