రెండు శ్వాసల మద్య వంతెనలా
అడుగులను పేర్చుకుంటూ సాగిపోవాలి
తెలియని దూరాన్ని
ఆలోచనకు అందినంత కొలుచుకొని
అలిసిపోతే వెనుక పోగేసుకున్న
జ్ఞాపకాలతో మనసు తడుపుకొని
చుట్టూ చీకటిలో నీలో దీపాన్ని
ఆరిపోకుండా జాగ్రత్తపడాలి
***
వద్దనుకున్నా పులుముకున్న రంగులను
అప్పుడప్పుడూ కన్నీటితో కడుక్కుంటూ
నిన్ను నిన్నుగా చూసుకునేందుకు
గుండెల్లో ఒక అద్దాన్ని దాచుకోవాలి
తీపో, కారమో ఏ రుచీ నీ దారిలో
కడదాకా కొనసాగాదని సర్దిచెప్పుకుంటూ
ఎడారిలో నీళ్ళ కోసం కాదు
దప్పికను ఒర్చుకోవడం నేర్చుకోవాలి
***
ఎన్నో అడుగులు నీతో జత కలిసి
ముందో వెనుకో ఆగిపోయినా
ఒంటిరిగానే ముగించాల్సిన పరుగును
నిన్ను కట్టుకుంటూ ఇలాగే పూర్తిచేయాలి
ఎన్నో సార్లు నువ్వు కరిగిపోయిన చోటే
తిరిగి చెక్కబడుతున్న శిలగా ఘనీభవించాలి
వీలైతే నీ గుర్తులను పదిల పరుస్తూ వెళ్ళు
ఏదో ఒక పాదాలకు అవి సరిపోవచ్చు
మంచి కవిత … చాంద్ భాయ్ ….
ఎన్నో సార్లు నువ్వు కరిగిపోయిన చోటే
తిరిగి చెక్కబడుతున్న శిలగా ఘనీభవించాలి….. ట్రూ వెల్ సెడ్!!
చాంద్,
చాలా బాగుంది. ఈ చివరి పాదాలు భలే నచ్చాయి.
వీలైతే నీ గుర్తులను పదిల పరుస్తూ వెళ్ళు
ఏదో ఒక పాదాలకు అవి సరిపోవచ్చు
Thank you Prasad Atluri Ji Afsar Ji
కవిత చాలా బావుంది. స్పూర్తి దాయకం గా ఉంది. అన్ని లైన్లు అద్భుతం.
వెరి నైస్ .
ఎడారిలో నీళ్ళ కోసం కాదు
దప్పికను ఒర్చుకోవడం నేర్చుకోవాలి…వెరి నైస్ .