సరిగ్గా గుర్తులేదు
తారీఖూ, కనీసం దాని చేలాంచలాన్ని పట్టుకు వ్రేలాడిన గుర్తేదీ కూడా
ఎంత ఆలోచించినా గుర్తురాదు
అయినా సంవత్సరాంతపు చలిగాలిలో
ఆ పురాతన పరిచయమ్ వాసనేదో గాఢంగా తెలుస్తునే ఉంది
మనిద్దరికి తప్ప ఎవరికీ ఈ రహస్యం తెలియదు కదా
కనీసమ్ అప్పటిలా నువ్వైనా దగ్గరుండి ఉంటే
ఈ చిక్కుముడి త్వరగా విడిపోతుందనిపిస్తుంది
చుట్టూ చూస్తాను
ఈ చీకటిదారిలో
ఆ నల్లని నదుల్లాంటి తోటల్నీ
సగం మెరిసే దారుల్నీ దాటి
నువ్ ఎలా వొస్తావనే అనుమానం కలుగుతుంది
చదువుతున్న కవిత మధ్యలో ఆపేసి ఆలోచిస్తూ అలాగే డాబా దిగి వెళ్లిపోతాను
“రాత్రి చందమామ చాలా పెద్దదిగా కనిపించింది కదా”
అని అందరూ అడుగుతుంటే నేను ఇంట్లో నిద్రపోయానని చెప్పలేక,
అవునంటూ కథలు చెప్పడం మొదలెడతాను.
ఎప్పటిలాగే చాలా బావుంది మహి. కంగ్రాట్స్!
…థాంక్యూ వెరీ మచ్…
నైస్ పొయెం మహీ. సెన్సిటివ్.
..థాంక్యూ వెరీ మచ్
బాగుంది మహీ ..
…థాంక్యూ వెరీ మచ్ మా…
అందంగా చెప్పారు.very nice
…థాంక్యూ వెరీ మచ్…
As usual సూపర్బ్ పొయెం మహీ
వెరీ నైస్ … నిన్నటిలానే ఉండిపోనివ్వకండి ఆ వెన్నెలను.
కొన్ని ఎక్కడో ఎప్పుడో చదివినట్టుగా అనిపిస్తాయి. అలా ఆలోచిస్తుంటే నాకు గుర్తుకొచ్చిన ఇంకో కవిత లేదా రెండు కవితలు ఇదే కవి గారివి ఇలాంటి అంశంతో రాసిన కవితలు జ్ఞాపకం వచ్చాయి. ఒక కొలను ముందు కూర్చుని కవిత రాద్దామనుకోడం ఇంకోటి రాత్రివేళల రహదారి గురించి ఇప్పుడు డాబా మీద కవిత. కొన్ని కవితలు ఎన్ని సార్లు ఎలా మార్చి మార్చి రాసిన బానే ఉంటాయి. అవును నాకు మాత్రం కొన్ని విషయాలు సరిగ్గానే గుర్తుంటాయి రాసే విధానాలు కొంత మంది కవులవి. దాసరి నారాయణరావు గారి లాంటి మహాను బావులు మళ్ళీ జ్ఞప్తికి వస్తూనే ఉంటారు ఇలాంటి చక్కటి భావుకథలను చదివినప్పుడల్లా.. అభినందనలు