చీకటి తిరుగు ప్రయాణమవుతున్నప్పుడు
ప్రాణం పై పేపరు వెయిట్ లా
అప్పటి దాకా అదిమి పెట్టిన
దేహపు ద్రవ్యరాశి మూలకణాలు
పక్కకు దొర్లిపోగానే
పడుకొన్న మంచమే
వంచన చేసి
వరండాలోకి విసిరికొడుతుంది.
ఆపై
కన్నీళ్ళెన్నో కురుస్తుంటాయక్కడ
కానీ
ఏవోకొన్ని
దుఃఖప్రవాహాలకు మాత్రమే
హృదయాన్ని కోతవేసే
ఉరవడి వుంటుంది
ఎందరి బుగ్గలపైనో
చారికలు మొలుస్తాయి
కొందరి హృదయాలపైనే
చారికలు వెలుస్తాయి
ఆ కాసేపు
శతృవు సైతం
మనిషి మంచోడే
మాటే కఠిన మని కితాబులిస్తుంటాడు
జీవం కాలుష్యమేమో
విడిచిన వెంటనే
దేహం పవిత్ర పదార్ధమవుతుంది
వయసుతో నిమిత్తం లేకుండా
వందనాలర్పిస్తుంటారందరు
జీవుడు దేవుడు
ఒకటే అంటాం కానీ
జీవుడు తొలగిన
దేహ దేవాలయానికే
కొబ్బరులు హారతులూ
సమర్పిస్తుంటామెందుకో
చిక్కుబడి తెగి పోగులు పడ్డ
మనిషితనం
మళ్ళీ తీగలుగా మొలకెత్తి
అల్లుకొనే రోజు కోసం
మనిషిని
దేహం చిరునామాగా వున్నప్పుడే
గుర్తించే రోజు కోసం
అందరం ఆశపడుతూనే వుంటాం కాని
మన లోపలికి తొంగిచూసేందుకు మాత్రం
బద్దకిస్తూనే వుంటాం
మీ తాత్వికచింతనా,మార్మికత ఈ పద్యానికి గాఢతనిచ్చాయి.ఈ కవితలో మీరు నాకు తెల్సిన క్రాంతీగా కాక మరో కోణంలోంచి చూడమన్నట్లుసాగింది ఆద్యంతమూ. “ఏవోకొన్ని
దుఃఖప్రవాహాలకు మాత్రమే
హృదయాన్ని కోతవేసే
ఉరవడి వుంటుంది” ఇలాంటివి ఈ కవితని నిలబెట్టాయి.ప్రతీవాక్యం మీలొ మిరు మాట్లాడుకునే ఓ మోనొలాగ్ ఉన్నా శిల్పం చెక్కుచెదరలేదు.అభీనందనలు క్రాంతిగారు
థాంక్యు సోదరా
Chaalaa sootigaa adigaaru, endukani jeevini brathiki unnappudu gurtinch ledani, jeevam kaaluhyamemo anadam haalaa parisheelanato vacchina vairaagyamo vedaantamo..
Chaalaa *
దేహ దేవాలయం అనే పదబంధం పాతది.వాదించుకుంటే మంచిది. మొత్తంగా పోయెమ్ బాగుంది .పోతే వ్యాఖ్యలు తెలుగు లో పెడితే మంచిది అని మిత్రులు గుర్తించాలి