ఒక సోలడు నూకలిప్పించు
చెరువు గట్టుపై
ఎండుటాకుల గలగలల మధ్య
రావిచెట్టుకి జారబడి
పక్షులను నా వద్దకు రప్పించుకుంటాను!
పరిష్కారం లేని సమస్యలతో
నా దగ్గరకు రాకు
కిట్టప్ప ఉరిపోసుకున్న రావి కొమ్మింకా
రక్తమోడుతోంది
ఒక్క మరణంతో
విరిగిపోయిన చిన్ని బాల్యమింకా
కన్నీరు కార్చుతోంది
చెదిరింది బొట్టో….జీవితమో తెలియక…
మతి మాత్రం చెదిరిన భద్రమ్మింకా బ్రతుకుతోంది
కూలిపోయిన గూటి శిధిలాలింకా
ఊరి వైఫల్యానికి సాక్ష్యాలిస్తున్నాయి
ఒక గుప్పెడు గింజలిప్పించు
ఇంటి వాకిట్లో
నడుం వంగిన నులక మంచానికి ఆనుకుని
కోళ్ళను నా చుట్టే తిప్పుకుంటాను!
మంచి ఇమేజరీ భానూ .. చాలా బాగా రాసేవు ..
Thanks a bunch Sai….This was an out come of pain and agony actually….
simply superb lines Bhanooji..
heart touching poem..
congrats..
Thanks varma ji…..U r my inspiration…
విజయభాను గారూ,
మీ కవిత్వంలో లైఫ్ ఉంది. చాలా బాగుంది . Just loved it
ఏప్పుడో పరిచయముండిన మనుషుల మధ్యకు
ఊరి మధ్యకు
తీసుకెళ్ళి పోయింది మీ కవిత.
సోలెడు స్వచ్చమైన, భద్రమైన, ఏమీ ఆశించకుండా ఇచ్చిన నూకలుంటే
పక్షుల రెక్కల టపటపలతో అనేక మంది కష్టాలను తరిమి పారేయ వచ్చుననిపిస్తోంది.
చాలా బాగుంది. అభినందనలు.
నారాయణ గరిమెళ్ళ.
చిన్న కవితే అయినా చాలా బాగుంది. అభినందనలు.
అయితే ఒక్క సూచన. కుండ-కుండెడు, గంప-గంపెడు అన్నట్టు సోల-సోలెడు అనాలి కదా.
లేక వాడుకలో సోలడు అనటం వుందా? తెలియదు నాకు. శీర్షికలో కాక ఆ పదం పోయెమ్
లోపల వచ్చివుంటే అంతగా పట్టించుకోవలసిన అవసరం వుండేది కాదేమో.
ఎగిరి గెంతేసినానమ్మీ!
కుంచెడు నూకలిద్దమనివుంది
దూరాభారం కదా
అందుకే
కుంచాల కొద్దీ అభినందనలు
అయ్యా, తమరు అపార్థం చేసుకున్నారు. సహృదయతతో సూచన చేయటమే
తప్పైపోయింది. విజయభాను గారూ! మీక్కూడా అలాంటి ఫీలింగే కలిగితే నన్ను క్షమించండి.