పచ్చగా ఉండే చెట్టు ఎండవాడిపోయేది
నిండుగా ఉన్న చెరువు నీరు కారిపోయేది
వస్తూ వస్తూ
నాకు సెలవలు తెచ్చేది
వెళ్ళేప్పుడు
చలికాచుకోమని ఎండు కట్టెలిచ్చేది
పగలేదో రాత్రేదో తెలియని చలువ గదుల్లో
జీతానికి జీవితాన్ని అమ్ముకునే ఖరీదైన రోజుల్లో
మారిపోయే కాలాలు మాత్రం తెలుస్తాయా?
ఎర్రటి ఎండకో సారి మళ్ళీ ఎండాలి
పట్టపగలు నిర్మానుష్య వీధుల్లో నిర్భయంగా తిరగాలి
ఆ సాయంత్రం పిల్ల కాలువైన చెరువుకు ఈత నేర్పి రావాలి
కాలుతున్న రేకులపై నీళ్ళు చల్లి మాయమవటం అంటే ఎమిటో ప్రత్యక్షంగా చూడాలి
తడిసిన కాళ్ళతో వేసిన పాదాల గుర్తులెతుక్కోవాలి
తప్పదు ఏదో ఒకటి చేసి
వడదెబ్బ తగిలిన జీవితానికి
ఇకనైనా వైద్యం చేసుకోవాలి.
మంచి కవిత క్రాంతి …ఎర్రటి ఎండకో సారి మళ్ళీ ఎండాలి