వర్తమాన కవిత్వం సామాజిక నేపథ్య ప్రధానంగా వుండడం తక్షణ ఆవశ్యక అవసరంగా వుంది. పరిస్థితులు అంత ప్రభావశీలంగా వున్నాయి.

ఈనాటి కవికి తను నిలబడ్డ నేల మీద జరుగుతున్న సకల విధ్వంసాలనూ ప్రశ్నిస్తూ.. కవిత్వం చేయడం గొప్ప బాధ్యతాయుతమైన పని. ఆ ఎరుక వున్న కవి
తనకు తెలిసిన తన స్థానికత పునాధి మీద నిలబడి తన మట్టిని గురించి కలవరిస్తాడు. ఆవేదన పడతాడు. కవిత్వం శక్తి గ్రహిస్తున్న క్రమంలో కవి జన
పురోభివృద్ధిని కాంక్షస్తాడు.

మొయిద శ్రీనివాసరావు కవి – ‘సముద్రమంత చెమట చుక్క – అతని కవిత్వం’ నేటి సామాజిక, రాజకీయ అలజడుల కేంద్రబిందువు నుంచి స్పృహతో
కవిత్వం రాయడం అవసరమౌతున్నప్పుడు ‘సముద్రమంత చెమటచుక్క’లో ఆ కోణాల్ని చూడొచ్చు.

కళింగాంధ్రలో మూడునాలుగేళ్లుగా మార్పు సంబంధితంగా జరుగుతున్న కదలికలను కవిత్వ వస్తువుగా తీసుకుని కవిత్వం చేశారు. ఢిల్లీ నిర్భయలాంటి
ఘటనలను కూడా తన కవిత్వంలోకొచ్చాయి.

అన్వేషణ కవిని కార్యోన్ముఖిణ్ణి చేస్తుంది. నేటి సమాజ స్థితికి కారణాలను సరిగ్గా అన్వేసించాలి – అలా అన్వేసించే క్రమంలో కవిలో
ప్రజాపక్షభావాజాలం వృద్ధి చెందుతుంది. ఈ సంపుటిలో తొలి కవిత ‘నెల్లిమర్ల’. నెల్లిమర్ల – ఒక ఊరు. రాష్ట్రంలో నెల్లిమర్లకొక చరిత్ర
ఉంది. ఇరవై యేళ్ల కిందట ఘటన – చరిత్ర లిఖితం. నెల్లిమర్ల జూటుమిల్లు కార్మికుల కుటుంబాలను వీధిపాలు చేసే కుట్రను జనం తిప్పికొట్టిన వైనం
కార్మికలోకానికి ప్రేరణోపకరణం. కవిత ప్రారంభం ఇలా ఉంటుంది.

‘ ఈ మధ్యనే
నిన్నటి నా ఊరు గూర్చి
తెలుసుకోవాలన్న ఆలోచన
నా బుర్ర తొర్రలోకి
వడ్రంగి పిట్టై వచ్చి వాలింది ‘ – అని కవి అంటారు.

చరిత్రలో లిఖించబడిన ఊరు గురించి తెలుసుకోవాలని కవి అనుకుంటున్నట్టు తెలుస్తుంది.

‘ వేకువ పిట్టలను వెక్కిరిస్తూ
గోడ గడియారాలను కునుకు తీయిస్తూ
చెమట చుక్కలను
సైరన్ మోతలతో మేల్కొలిపే
ఏరు పక్కనున్న నారమిల్లునడిగాను
చేజారిన ఆకలిగిన్నెల
చప్పుళ్లకు ధీటుగా
కాలే కడుపులు
కాగే డప్పులుగా మారిన వైనాన్ని వివరించింది ”

ఆనాటి చరిత్రను తెలుసుకున్నప్పుడు ఈ కవితను రాయగలగడం ఆశ్చర్యం అవదు. ఏ మనిషికైనా తను బతుకుతున్న నేల మీద ప్రేమ వుంటుందని
అనుకుంటున్నాను – కవైతే దాన్ని మరింత ఎక్కువగా అనుభవంలోకి తెచ్చుకుంటాడు.

ఈయన కవిత్వానికి ‘కార్మికుడు – కర్షకుడు’ ప్రధాన వస్తువులు.

‘ అతనెప్పుడూ పనిలోనే వుంటాడు
ఆకలేస్తే పనినే తింటాడు
అలసినప్పుడు పనిలోనే సేదతీరుతాడు
ఆఖరికి నిద్దట్లో పనినే కలగంటాడు
పనే తనని మొలకెత్తించే విత్తనం ‘ ( మట్టిబోదె )

కవి దేనిని గుర్తిస్తున్నాడు ? శ్రమని గుర్తిస్తున్నాడు – శ్రమలోనే రైతు పురోగమనం చెందుతాడంటున్నాడు – నిలబడతాడంటున్నాడు. ఈ
సంపుటిలో మరికొన్ని కవితలను చూస్తే…

‘ ఏమి చేసి మెప్పిస్తాడో మరి
పగలంతా కన్నెర్ర జేసిన ఎండ
రాత్రికి అతని చుట్ట చివర
నిప్పై నిల్చుంటుంది
పట్టించుకోలేదనే దిగులుతో
వెన్నెల..
వాకిట్లో మంచం కింద
మచ్చల కుక్కై కూర్చుంటుంది ‘

అనుభవంలో విషయాన్నే కవి కొత్తగా దృశ్యం చేసి చూపెడతాడు.

కవి యానాంని కవిత్వం చేశాడు. రెండేళ్ల కిందట యానాం సిరామిక్ పలకలు తయారీచేసే ఫ్యాక్టరీ కార్మికులపై యాజమాన్యం నిరంకుశంగా వ్యవహరించి
కార్మిక నాయకుడు మురళీని పొట్టనపెట్టుకుంటే.. కవి కన్నెర్రజేశాడు.

‘ నేడు యానాంను చూస్తుంటే
సిరామిక్ పలక సైతం
కడుపుమంటతో కాలే కంచంలా కనిపిస్తుంది ‘

.. నెల్లిమర్లను కవిత్వం చేసిన కవి యానాంనూ కవిత్వం చేసాడు. ఆయా ఊర్లలో జరిగిన రెండు సందర్భాలూ దగ్గర సంబంధం ఉన్నవే. రెండింటినీ కవి
కవిత్వంలోకి తీసుకురావడం విశేషం. యానామంటే ‘ నల్లత్రాచుల నెత్తిన ఎగిరెగిరి తన్నడానికి – సిద్ధంగా వున్న కత్తెర పిట్ట ! ‘ అని కవితను
ముగిస్తారు.

కవి – లక్ష్మిపేటని కవిత్వం చేశారు. విజయనగరంలో కర్ఫ్యూ స్థితిని కవిత్వంలోకి తీసుకొచ్చారు. ‘అద్దె గర్భాల’ మీదా తన కలంని
ఆగ్రహవాక్యంగా వ్యక్తం చేశారు. అమ్మ మీద, నాన్న మీద, చదువుల చందమామ మీద, ఆపరేషన్ గ్రీన్ హంట్ మీద – చాలా విషయాలు కవిత్వంలోకొస్తాయి. ఇంచుమించు
అన్ని కవితల్లో పురోగామితనం ప్రకటితమవుతుంది. పురోగామిక ఆలోచనే ముందు దారి వేస్తుంది. ఆ పని చేసిన కవి అజేయుడు.

***

పుస్తకం: సముద్రమంత చెమట చుక్క

రచయిత: మొయిద శ్రీనివాసరావు

వెల: ₹ 72

ప్రతులకు: కినిగే

**** (*) ****