‘ కృష్ణుడు ’ రచనలు

ఒక కృష్ణుడు పొద్దున్నే లేచి రాత్రి దాకా వార్తల వేటలో రాజధానిని గాలిస్తూ వుంటాడు. ఇంకో కృష్ణుడు ఆ వార్తల కింద నలిగిపోతున్న పీడితుల గుండె చప్పుళ్లని అక్షరాల్లోకి తర్జుమా చేసి తన గుండె తడిని వాటికి అద్దుతూ వుంటాడు. ఆ మొదటి కృష్ణుడూ ఈ రెండో కృష్ణుడూ ఇద్దరూ ఇద్దరే! రెండు భిన్నమయిన రంగస్థలాల్లో నిలబడి రెండు చేతులా లోకాన్ని ఆవాహన చేసుకొని, నిండు గుండెలు పట్టేటంతగా ఆ లోకాన్ని ప్రేమిస్తూ, అప్పుడప్పుడూ కాస్త కోప్పడ్తూ…! కొప్పడేటప్పుడు ఎంత ప్రేమించామో చెబ్తూ, ప్రేమించేటప్పుడు ఎంత కోప్పడ్డామో చెప్తూ…ఈ లోకం లయ తప్పకూడదని తపన పడుతూ…! కృష్ణుడు కవిత్వంలాగా కబుర్లు చెప్తాడు, కబుర్లలాగా కవిత్వం చెప్తాడు.…
పూర్తిగా »

మేఘం కన్నీరు
ఎప్పుడు కార్చిందో కాని
పాదాలకు తడి తగిలింది.

మనసు ఎప్పుడు
గాయపడిందో కానీ
పుటలు తిప్పిన
వేళ్లకు నెత్తుటి తడి తగిలింది.

ఆ పలకరింపు ఎప్పటిదో తెలీదు
ఎండుటాకుల ధ్వని వింటే కాని
నీ జ్ఞాపకం గుండెను పిండేయలేదు

రహదారిపై నలిగిన పూలు
రోడ్డు వికసించలేదు కానీ
శవం వెళ్లిన జాడను తెలిపాయి

నిశ్శబ్దం మంచిదే
తెరిచిన కనురెప్పల్లో
వెలుగు ఆరనంతవరకూ..

ఏసంగీతమూ
ఆహ్లాదం కాదు
నిశ్చేష్టమైన జీవితంలో..

అశ్రువులు అక్షరాలై
కాగితాన్ని తడిపేవరకూ
కవిత్వం రక్తసిక్తమవుతుందని
అర్థం కాలేదు..

పావురాలు
కిటికీ వద్ద చప్పుడు చేయడం లేదు
చీకట్లన్నీ దుఃఖించాయేమో
అద్దాలపై కన్నీళ్లు
కారుతున్నాయి
రోడ్డు మీద
వాహనాల రొదకేమైందో తెలియదు
జ్వరం వచ్చి పడుకున్నారేమో
పిల్లల అల్లరీ
వినపడడం లేదు
వంటింట్లో పొయ్యిపై
ఏదీ ఉడుకుతున్నట్లు లేదు

అంతా శ్మశానానికెళ్లారేమో
ఊరు ఊరంతా నిశ్శబ్దంగా ఉన్నది
నేల నేలంతా
నెత్తురు తుడిచి
అలికి ముగ్గేసినట్లుంది

కదం తొక్కే బూట్లు
మౌనంగా శవాలకు
కాపలా కాస్తున్నాయి
అలిసిపోయిన తుపాకులను
నెత్తుటి బొట్లు
పరామర్శిస్తున్నాయి

విరిగిపోయిన పెన్నుల మధ్యపూర్తిగా »