కవిత కాదు
నా గుండె శబ్దం
ప్రవహింపచేసే సిర
రక్త ధమనులతో పాటు
కలిసి మెదడునూ చేరింది
వెయ్యి రంగుల సీతాకోక చిలుక
నా కళ్ళ ముందు
నుంచి దాటి పోతోంది
సంధ్య వేళ మిణుగురు పురుగై
నా ముఖాన్ని
వెలిగించి వేసింది
పున్నమి చంద్రుని సౌందర్యం
ఉదయించే సూర్యుని వెలుగై లేచింది
ఉజ్వలమైన రెండు కళ్ళతో
నా మనసు చిరునవ్వు నవ్వుతోంది
మూలం (అహోమియా కవిత): గరికపాటి సంగీత
తెలుగు అనువాదం: గరికపాటి పవన్ కుమార్
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్