‘ నారాయణస్వామి వెంకటయోగి ’ రచనలు

యెక్కడైనా
మనుషులూ మాటలూ వినిపించని
వొక జనసమ్మర్దపు రణగొణ ధ్వనుల చౌరస్తాలో
చెవి దగ్గర
తెరవని పెదవులు పెట్టి
వొక నిశ్శబ్దాన్ని గుసగుసగా చెప్పు.

యెపుడైనా
మనకన్నా ముందుగానే
చిమ్మ చీకట్లు కప్పుకుంటున్న
అతి సమీప స్పర్శారాహిత్య వేళ
మూతబడని కంటిపాప మీద ఊపిరితో
వొక ప్రతిబింబాన్ని అదృశ్యంగా అద్దు.

యేదైనా
వొక అతి దగ్గరైన క్షణాన
యెంతో దూరంగా విసిరికొడుతున్న
దిక్కు తెలియని కాలం ముళ్ళలో చిక్కుకొని
నెత్తురు రాకుండా విలవిలలాడినప్పుడు
యెండిన నుదిటిపై చెమటచుక్కను నాటు.

యిప్పుడు మెరిసి
యెప్పుడో…
పూర్తిగా »

1

నాకు సాయంత్రమూ
నీకు ఉదయమూ అయిన సమయంలో,

ముఖమూ కాని,
పుస్తకమూ లేని
ఒకా నొక చీకటి స్థలంలో ,

నువ్వు లేవన్న వార్త విని

దుఃఖమూ కాని వ్యథా లేని
లుంగలు చుట్టిన బాధతో
లిప్త పాటు నిశ్శబ్దమయ్యాను.

2

తీరని బాధా కాదు ఎడతెగని శోకమూ లేదు
యేదో సన్నగా కోస్తున్న నెత్తుటి పొడి రాల్తున్న చప్పుడు.

యెడతెగని కంఠధారల పాటల వర్షమై,
నిర్నిద్ర కవిత్వపు కెరటాల సముద్రమై,
యెప్పుడూ శబ్దమైన నువ్వు ఇట్లా హఠాత్తుగా నిశ్సబ్దమయితే
భరించడం కష్టంగా ఉంది – చెవులు చిల్లులు పడుతున్నయి.

3

అనుకున్నదంత అయింది.

1
వెయ్యి మొకాల దేవుడు మనకు వరమిచ్చెతందుకు యెప్పటి లెక్కనే కొత్త గడువు పెడుతడు. మనమేమొ ఏదో చెప్తడని, ఏదో ఇస్తడని నరాలు తెగెటట్టు, గుండెలు పొర్లె దుక్కం తో దీనంగ పక్షులోలె యెదిరి చూస్తం. చానా మంచోడని , ఇప్పటి దాంక మనకు దక్కాల్సినయన్నీ నాయంగా సవ్యంగా దక్కెటట్టు చేసిండని, వాని మీద వెడ్డి భ్రమతో గుడ్డి నమ్మకం పెంచుకుంటం. వాడు గడువు పెట్టినప్పుడల్ల మన శత్రువులంతా యేకమౌతరు – మన గుండెలు చీల్చిన నెత్తురు పచ్చితో గట్టిపడ్డ తమ ఐక్యతను చాటింపేస్తరు.

వాళ్ళు (కూడా మన వెయ్యి మొకాల దేవుడి వేర్వేరు మొకాలే) మనని యెక్కిరిచ్చుకుంట కారుకూతలు కూస్తరు…
పూర్తిగా »

నిద్రరాని,
మెలకువలేని
దినాలలో కాళ్ళీడుస్తున్న క్షణాలు.

నడువరాని అడవుల మంచు కోతలు,
జడలు గట్టిన సముద్ర కెరటాలు,
యెండిన ఆకుల్లాంటి నదీ తీరాలు,
పాలిపోయిన ఆకాశం చెంపలపైంచి రాలే
చీకటి క్షణాల అగాధాలు.
వెల్తురు సోకని మైదానాల్లో,
దారితప్పిన అడుగుల
అమాయకత్వం.

యెవరివో అనాథ శవాల మీద నుంచి
వీస్తున్న దుర్భర జీవన దుఃఖాలు,

వొడి చేరని
అశాశ్వతపు పిట్టల పాటలు.
యెటు పోతుందో తెలువని,
నావ అంచు కోస్తున్న నీళ్ళలోకి
మునిగిపోతున్న ముఖాలు,
జారిపోతున్న చూపులు.

చేప కళ్ళల్లో
మిగిలిన కన్నీళ్ళనుపూర్తిగా »