నెలల పిల్లాడు మెత్తగా చెంపలు తాకుతున్నట్టు తగులుతుంది గాలి. నీటిలో తన ప్రతిబింబంపక్కనే విక్రం ప్రతిబింబం ఓలలాడుతూ తరంగాలతో కలిసి కలల రాగం ఒకటి బాణీ కడుతున్నట్టుగా ఉంది. ప్రియ తదేకంగా నీటినే గమనిస్తుంది. విక్రం చేతిలో ఒక చిన్న గులక రాయి నీటిలోకొదుల్తూ “ఏంటి, నవ్వుకుంటున్నావు?” అనడంతో సర్దుకుని “నవ్వేనా?” అని మందహాసంతో కళ్ళు విప్పారుస్తూ చూసింది. తీర్చి దిద్దిన కనుబొమ్మల కింద తడి మెరుస్తున్న కళ్ళను విక్రం ఒక రెండు సెకన్ లలోనే జీవితమంతా సేద తీరినట్టుగా చూసాడు.”ఏదో గుర్తుకొచ్చి…” అని మందహాసంతో విక్రం అరచేతిని తన చేతిలో దాచుకుంది.
ఉత్తుంగ ప్రవాహంలో
విసురుగా ఒడ్డు చేరిన చెట్టు…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్
KVSS Hanumatsastry on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?
రాజేంద్రప్రసాద్ on ద్వంద్వపదాలు
N Rammohan on ద్వంద్వపదాలు