నెలల పిల్లాడు మెత్తగా చెంపలు తాకుతున్నట్టు తగులుతుంది గాలి. నీటిలో తన ప్రతిబింబంపక్కనే విక్రం ప్రతిబింబం ఓలలాడుతూ తరంగాలతో కలిసి కలల రాగం ఒకటి బాణీ కడుతున్నట్టుగా ఉంది. ప్రియ తదేకంగా నీటినే గమనిస్తుంది. విక్రం చేతిలో ఒక చిన్న గులక రాయి నీటిలోకొదుల్తూ “ఏంటి, నవ్వుకుంటున్నావు?” అనడంతో సర్దుకుని “నవ్వేనా?” అని మందహాసంతో కళ్ళు విప్పారుస్తూ చూసింది. తీర్చి దిద్దిన కనుబొమ్మల కింద తడి మెరుస్తున్న కళ్ళను విక్రం ఒక రెండు సెకన్ లలోనే జీవితమంతా సేద తీరినట్టుగా చూసాడు.”ఏదో గుర్తుకొచ్చి…” అని మందహాసంతో విక్రం అరచేతిని తన చేతిలో దాచుకుంది.
ఉత్తుంగ ప్రవాహంలో
విసురుగా ఒడ్డు చేరిన చెట్టు…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
dasaraju ramarao on కవిత్వం- ధ్వని, ప్రతిధ్వని
Resoju Malleshwar on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?
Yerriswamy Swamy on శైశవగీతి
Mani Sarma on కృతి
శ్రీధర్ చౌడారపు on సాక్షి