‘ విజయ్ కుమార్ ఎస్వీకే ’ రచనలు

వాకిట్లో తప్పటడుగుల
ముగ్గేసే
లేత పాదాల పాప

భూమినంతా
చిక్కుడుబిచ్చను చేసి
విసురుతుంది

వింతేం లేదు కాని
మేఘాలెందుకో
ఆగాగి కదుల్తాయ్

ఇంటిముందు చెట్టుమీది
గూడులో
పిచ్చుకల అరుపులు

నేలంతా ఇప్పుడు
జుట్టు చెదిరిన
ఆడపిల్ల

పాప
అలిసిపొయిన తల్లి

వానెందుకో
వచ్చి
ముగ్గులో చుక్కలు పెడుతుంది

*

తడి పాదం
ఒంటరి అడుగులు
లెక్కలేనన్ని
దారంతా చల్లుతూ-

గడ్డి పరకలు
ముద్దు పెట్టే
సీతాకోక చిలుకలు-

పాదాల కంటికి
అంటు మట్టి
దేహం అంతా
అత్తరు-

వాన చెమటకి
చెట్టు తల
ప్రియురాలి నుదుటి
బొట్టు బిళ్ళ

నేల ఆరిపోవు
మొదలు సమయం
నా కాళ్ళు
తడబడు చివరి
ఘడియ-

చిన్న కలవరం
మనసుని విఛ్చిన్నం చేస్తుంది…

*

రోజంతా
ఒక నిద్రను కలగంటున్నా,

రాత్రి చీకట్లో
వెలుతురు పురుగై
నిద్ర
నా కళ్లను పొడుస్తుంది,
నిద్ర పట్టదు…

కొన్ని యుగాల నిద్రను
రోజంతా కలగంటాను..

*

సమయం నాతో
చదరంగం ఆడుతుంది,
సహనం నాలో
అలసట నింపుతుంది…

ఐనా….!?

నిద్ర నా చివరి కోరికై
నన్ను వెక్కిరిస్తూ
నా పక్కనే
కరున లేని మనిషల్లే…

*

మనసు విఛ్చిన్నం అవుతూ
నేను కలవరపడుతూ
గాఢ నిద్రను
కలగంటూ….

నేనొక
ప్రశ్ననై మిగిలిన సమయం
నీకది సమాధానం
**
అనుమానం అనుక్షణం
వేధిస్తుంటే,
మనం అరిచినా యెవరికీ
వినిపించదేమో

కాలం మనపై
కసిగా దాడికి దిగుతుంది,
యేమీ చేయలేని మనం
అలా మూలన కూర్చుని
ఒకరికి తెలియకుండా ఒకరం
వెక్కి వెక్కి యేడుస్తుంటాం

ఉదయం నిశ్శబ్ధంగా తలుపు తడుతుంది
అమాయకంగా ఇద్దరం
ఒకేసారి తెరవడానికి ప్రయత్నిస్తాం

తలుపు తెరుచుకోదు
మనపై మనకున్న అనుమానం వీడిపోదు

అలాగే
ఆ చీకటి గదిలో
నువ్వూ నేనూ
పరిచయం వున్న అపరిచితులం
**పూర్తిగా »