అది కాటికాపరి విజిల్లా లేదు, శ్మశానంలో నక్కల ఊళలా ఉంది.
‘విశాల గదులు- సకల సదుపాయాల’ ప్రకటనల్ని వెక్కిరిస్తూ డార్మిటరీలన్నీ మంచాలతో కిక్కిరిసి ఉన్నాయి. సుడిగాలికి సురసురా లేచిన బూడిదమేఘాల్లా దుప్పట్లు లేచి అవతల పడ్డాయి.
మంచాల మీంచి అస్థిపంజరాలు నిటారుగా లేచి నిలబడ్డాయి. తెల్లటి ఎముకలతో కూడిన కాళ్లను నేల మీద తాటించి, బిలబిలమంటూ ఆ ఫ్లోర్లో ఒక మూలనున్న అతిపెద్ద ఫ్రీజర్ దగ్గరకు పరిగెత్తాయి.
క్యూలో నిలబడి, తమ వంతు రాగానే బార్కోడ్ ఆధారంగా తమ తలల్ని తగిలించుకుని, మళ్లీ గదుల వైపు పరిగెత్తాయి.
గోడకు తగిలించిన అద్దం ముందు నిలబడి, తేరిపార చూసుకుంది ఓ అస్థిపంజరం.
సందేహం లేదు, తన మొహమే!…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్