ఎంతో గరుకుగా, ఎంతో గట్టిగా
కాండాన్ని అదిమి పట్టుకున్న బెరడు: రాత్రంతా కురిసిన మంచు కూడా
ఇసుమంతైనా
కాండాన్ని అదిమి పట్టుకున్న బెరడు: రాత్రంతా కురిసిన మంచు కూడా
ఇసుమంతైనా
మెత్తగా మార్చలేదు
దానిని -
***
పొడుగాటి మధ్యాహ్నాలు. పల్చటి
పసుపు వస్త్రంలాంటి ఎండ. తాకీ తాకని గాలిలో, కాంతిలో చెట్లు
అట్లా స్తంభించి -
లోతుగా దిగే కాలం. వేసవికి రాలే
పసుపుపచ్చ ఆకుల్లో శరీరం: చెట్టు బెరడును రికామీగా గీకుతూ
ఒక నల్లని పిల్లి -
పైన వేపకొమ్మల్లో ఎక్కడో తపిస్తో
దాహంతో అరిచే ఒక కాకి: బహుశా అది నీ హృదయం కావొచ్చు. కావొచ్చు
బహుశా అది నీ లోకం -
ఇక అప్పుడే, వొణుక్కుంటూ గొణుక్కుంటూ
నీ ముందు నుంచి చిన్నగా నడచుకుంటూ వెళ్ళిపోతోంది నీ
ముసలి తల్లి –
అప్పుడు ఆవిడ గొంతు, నీళ్ళు
అడుగంటిన ఒక మట్టికుండ, ఒక మంచినీళ్ళ బావి. చీకట్లో నానే ఓ
శిధిలాలయం -
***
ఎంతో గరుకుగా, ఎంతో గట్టిగా
కాండాన్ని అదిమి పట్టుకున్న బెరడు: ఇన్నేళ్ళుగా కురిసిన వర్షం
అర్రే
ఇసుమంతైనా
మెత్తగా మార్చలేదే
నిన్ను!
శ్రీకాంత్ గారు,
కవిత బాగుంది. మీ కవితల్లో పాదవిభజన చాలా ప్రత్యేకంగా ఉంటుంది. చాలా సార్లు అది బాగుంటుంది కూడా. కానీ కొన్ని సార్లు ఆ పాదవిభజన కవితను అర్థం చేసుకోడానికి అడ్డం పడుతుంది.
ఉదా:
మొదటి పాదం:
“ఎంతో గరుకుగా, ఎంతో గట్టిగా
కాండాన్ని అదిమి పట్టుకున్న బెరడు: రాత్రంతా కురిసిన మంచు కూడా
ఇసుమంతైనా
మెత్తగా మార్చలేదు
దానిని”
ఇందులో “బెరడు” తర్వాత “:” కోలన్ పెట్టి, “ఇసుమంతైనా” తర్వాత బ్లాంక్ స్పేస్ ఇవ్వడం వలన రీడర్ కి అనవసరమైన శ్రమ ఇస్తున్నారేమోనని చిన్న అనుమానం కలిగింది. ఎందుకంటే, శ్రీకాంత్ ఈ కోలన్ పెట్టారంటే ఇందులో ఎదో ఉంది అని ఒకటికి నాలుగుసార్లు చదువుతారు.
నేనైతే ఇలా చదువుకున్నాను.
“ఎంతో గరుకుగా
ఎంతో గట్టిగా
కాండాన్ని అదిమి పట్టుకున్న బెరడు.
రాత్రంతా కురిసిన మంచు కూడా
ఇసుమంతైనా
మెత్తగా మార్చలేదు
దానిని”
మీ కవిత్వం అంటే ఇష్టం. కానీ మీ పాదవిభజన ఒక్కోసారి ఊహకు అందకుండా ఉంటుంది. పాదాల్ని మెజారిటీ రీడర్స్ ఎలా చదువుతారో ఊహించి విభజిస్తే చదువుకోవడం ఈజీ అవుతుంది కదా అని నా అభిప్రాయం. కానీ రీడర్స్ ఎలా చదువుతారో ఊహించడం కూడా కష్టమే!