కవిత్వం

నిశ్శబ్ధం

08-ఫిబ్రవరి-2013

కళ్ళల్లో యుద్ధ చిత్రాలు
ఒక్కో అవయవం తెగిపడుతోంది
దృశ్యీకరిస్తున్న‌ కనుపాపలు
మౌనంగా రోదిస్తున్నాయి
కన్నీళ్ళను ఆనవాళ్ళగా పంపుతున్నాయి

ఎర్రటి రక్తాన్ని శ్రవిస్తూ
సడి చేయకుండా పడమటి కొండల్లోకి
గాయపడిన సూర్యుడు
జారుకుంటున్నాడు
రేపటి దారుణాలను భరించే శక్తితో రావలని

మరణించిన అస్తమానం కోసం
శ్రద్ధాంజలి ఘటించేందుకు
నిశ్శబ్ధంగా ఎదురుచూస్తున్న నిద్ర‌
రేపటి ఆశతో

స్వార్థపు మెదళ్ళ
కర్కశపాదాల కింద నిర్విరామంగా నలుగుతూ
చప్పుడు చేయకుండా భీతిల్లుతూ
మౌనంగా రోదిస్తూ సేద తీరుతున్న రాతిరి
కళ్ళూచెవులను బంధించింది

నాలోని నిశ్శబ్ధం లోకి తొంగి చూసే
ప్రతి చూపుతో
అంతుచిక్కని ఓ రహస్యం
మౌనంగా సంబాషిస్తూ
తన మౌనభాషను పంచుతోంది

అటుగా సాగే ప్రతి మృతదేహాన్నీ
జాలిగా చూస్తూ
ఓ కన్నీటి చుక్కను రాలుస్తోంది
నిశ్శబ్ధంగా దారి చివర నిలుచున్న‌ వీధిలైటొకటి
ఓదారుస్తున్న నాలుగు రోడ్లకూడలి