కవిత్వం

అనుభవం

ఫిబ్రవరి 2018

నన్ను మోసం చేసిన వాడు
నా వెనకే ఉన్నాడు.
నేను మోసం చేయబోయేవాడు
నా పక్కనే ఉన్నాడు.

నేను సాయం చేసిన వాడి మొహం
ఇప్పుడు నాకు గుర్తు లేదు.
ఒకప్పుడు నాకు మంచి చేసిన వాడు
ఎక్కడున్నాడో ఇప్పుడు నాకు తెలీదు.

నేను ప్రేమించిన సముద్రం
నన్ను తనలో కలుపుకోవటానికి
ముందుకొచ్చినప్పుడు
నేను భయపడి పారిపోయాను.

నన్ను ద్వేషించే మనిషితో
దెబ్బలాడి, దెబ్బలాడి
చివరికి నన్ను నేను కోల్పోయాను.

చీకట్లో దేన్నో గుద్దుకుని
పడిపోయినప్పుడు నా నెత్తి మీద
నక్షత్రాలు నవ్వుకోవటం తెలిసినా,
ఏమీ ఎరగనట్టు ముందుకెళ్ళిపోయాను.

అన్నీ అనుకోనివి జరుగుతున్నప్పుడు
కష్టపడి నన్ను నేను
తలకిందులుగా నిలబెట్టుకుంటాను.

నేను ఇదివరకటి మనిషిని
కాదన్న విషయం అప్పుడప్పుడూ
గుర్తుకొచ్చినా, పట్టించుకోవటం
ఎప్పుడో మానేశాను.

గతాన్ని ఏమార్చి,
వర్తమానాన్ని బతిమాలి,
భవిష్యత్తుని బాగు చేసుకోవటం
ఎలాగో నేర్చుకున్నాను.

నేను దాచుకుని విసిరేసిన పాత చెప్పులు,
టిక్కెట్టు తీసుకోవటం ఎగ్గొట్టిన సిటీ బస్సు,
నేను తిట్టుకునే నా పాత స్నేహితులు.

ఇప్పటికీ, అవసరమనుకున్నప్పుడు
ఒక కాలు లేదని అబధ్ధం చెప్పి
బిచ్చమెత్తుకుంటాను.

నేను చెప్పేది అబధ్ధమని
నీకు తెలుసన్న విషయం
నాకు తెలసని నీకు తెలిసిపోయాక,
ఇంక బతక నేర్చిన మనిషిలా మారిపోయాను.

ఎప్పటికప్పుడు ఎవడో ఒకడి
చొక్కా పట్టుకుని ఇక్కడిదాకా వచ్చేశాక,
ఎలాగూ వెనక్కి వెళ్ళలేను.