మంచుపువ్వుల్లో నీ నవ్వు -
గడ్డకట్టుకుపోయిన పాట ఒకటి
చీరుకుపోయిన నా గుండెలోంచి విచ్చుకుంటూ…ఆర్తిగా
నీ పెదవులు నా పెదవందుకున్నప్పుడు
నడిరేయి వానలో
వణికిన కాంతిధారలవలె
నేను
నీ ఊపిరిలో నా పిలుపు
నా అణువణువులో మెలిపడి పురివడి
సేదతీరిన నువ్వు
అదంతా ఒక కలే
నీ కనురెప్పలమాటున బిగపట్టుకున్న వెచ్చని దిగులు ఆవిర్లని
తడిముద్దులతో అద్దుతూ
నీకోసం
సీతాకోకచిలుకంత గొప్పదాన్నవాలన్న ఆశ
తప్ప మరింకే కోరికా లేదు ఇక నాలో
అంత అద్భుత మోహంలోనూ
దొర్లుతాయి
మనసుకన్నుల్లో నలుసులై మిగలబోతున్న జ్ఞాపకాలు
ప్రియరహస్యాన్ని…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్
KVSS Hanumatsastry on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?