‘ క్రాంతికుమార్ మలినేని ’ రచనలు

పచ్చగా ఉండే చెట్టు ఎండవాడిపోయేది
నిండుగా ఉన్న చెరువు నీరు కారిపోయేది

వస్తూ వస్తూ
నాకు సెలవలు తెచ్చేది
వెళ్ళేప్పుడు
చలికాచుకోమని ఎండు కట్టెలిచ్చేది

పగలేదో రాత్రేదో తెలియని చలువ గదుల్లో

జీతానికి జీవితాన్ని అమ్ముకునే ఖరీదైన రోజుల్లో
మారిపోయే కాలాలు మాత్రం తెలుస్తాయా?

ఎర్రటి ఎండకో సారి మళ్ళీ ఎండాలి

పట్టపగలు నిర్మానుష్య వీధుల్లో నిర్భయంగా తిరగాలి
ఆ సాయంత్రం పిల్ల కాలువైన చెరువుకు ఈత నేర్పి రావాలి

కాలుతున్న రేకులపై నీళ్ళు చల్లి మాయమవటం అంటే ఎమిటో ప్రత్యక్షంగా చూడాలి
తడిసిన కాళ్ళతో వేసిన పాదాల గుర్తులెతుక్కోవాలి

తప్పదు ఏదో ఒకటి చేసిపూర్తిగా »

బద్దకంగా పడుకున్న రాత్రిని
కోడికూతో/కోయిలపాటో తెమలమంటూ తొందర చేసింది

చీకటి దుప్పటి తొలగించుకుని ఆకాశం
వసంతం పలికిన ఆహ్వానమేదో అందినట్టు తొందరపడుతుంది

పెరట్లో చెట్టుచెట్టుకీ
చిగురులు ఒళ్ళు విరుచుకున్నాయి
రేపటి నించీ ఇక రోజులు మావేనన్నట్టు

వాకిట్లో అమ్మేసిన
మెలికల ముగ్గు హొయలు పోతుంది
భూమి చేతిపైన తానేదో అదృష్టపు గీతైనట్టు

కోయిల గానాల ఆరోహణవరోహణాలూ
పైరు మీదినించి పిల్లగాలి పరుగులు
సుప్రభాతాలాపనకి ప్రకృతి గొంతుసవరించుకున్నట్టు

వసంతం తొలిపొద్దులోనే ఇన్నిన్ని అందాలుంటే
మరి జీవితమంతా చూడగలిగితే…

(జయభేరి మొదటి భాగం – కవిత 4)

మొదలంటా నరికిన చెట్టు

కూడా
మరోరోజుకి మనసులా
చిగురేస్తుందే
చుక్కల లెక్కలు ఎన్నిసార్లేసినా
అచ్చంగా మొదటిసారిలానే తప్పుజరుగుద్దే

చెడు గెలిచీ గెలిచీ ఎదురులేదనుకున్నాక
చివరిసారి తిరుగులేని గెలుపు మంచికొస్తుందే

చిత్రకారుడో బొమ్మంతా గీసాక
చివరిగీత దేనికోసమో విలవిల్లాడిపోతాడే

పదాల మధ్యన ప్రపంచాన్నంతా దాచాక కూడా
కవి ఏదో ముగింపు కోసం అల్లాడిపోతాడే

అలాంటి కొసమెరుపు కోసమేనేమో
ప్రతి జీవితంలో ఆగని ఈ అన్వేషణ

గొలుసు కవితలు

కవిత్వం ఎప్పుడూ ఒక ధార, ఒక ప్రవాహం. అనుభవం నుండి అనుభూతికి, సంఘటన నుండి సంస్పందనలోకి, మాట నుండి మనసుకి, మనసునుండి తిరిగి మనిషిలోకి నిర్విరామంగా నడుస్తూ, తాకుతూ, తడుపుతూ, తట్టి లేపుతూ కలుపుకుంటూ పోయే నిరంతర వాహిని కవిత్వం. కవిత్వం లోని ఈ స్వభావాన్ని అర్థం చేసుకుంటూ, అన్వయించుకుంటూ..

ఒక చిన్న ప్రయోగం చేద్దామా? గొలుసు కవితలు రాద్దామా?
ఎక్కడిదైనా ఏదైనా ఒక కవితలోని ఒక వాక్యాన్ని తీసుకుని దాంతో మొదలెట్టి ఎవరైనా ఇక్కడ ఒక కవితను రాయండి. ఆ కవితలోని ఒక వాక్యంతో మరొకరు మరో కవిత… ఇలా ఒక భావం నుండి మరో భావం, ఒక వ్యక్తీకరణనుండి…
పూర్తిగా »