
ఈ ఈ రోజు పద్మినీ టీచర్ కి ట్వంటీ రూపీస్ ఇస్తుంటే గట్టిగా మాట్లాడ్డమో లేక దగ్గడమో చేయకపోతే ఫరీద్ గమనించడు. అంతకీ చూడకపోతే, వాడిని బల్లిలా అతుక్కుని కూర్చునే యూసుఫ్ ని ఏదో వంకతో పిలవాలి. నేను డబ్బులివ్వడం చూసాడంటే ఫరీద్ మొహం గాజర్ గడ్డలా మారుతుంది. లేకపోతే మాటిమాటికి ‘ఆమ్ చూర్’, ‘హవల్దార్’ అని పిచ్చి పేర్లతో పిలవడమే కాకుండా పక్కవాళ్లకి నేర్పిపెట్టాడు. వాడు స్కూల్ ఎక్స్కర్షన్లకి వెళ్లనివారిని, జేబులో కనీసం టూ రూపీస్ కూడా లేనివారిని ‘ఆమ్ చూర్’ అంటాడు. అలా నాతో పాటు ఇంకొందరిని అంటాడు, “హవల్దార్” అని మాత్రం నన్నొక్కడినే పిలుస్తాడు. అలా పిలవడానికి పెద్దకారణం కూడా…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్
KVSS Hanumatsastry on ఛందోయుక్త కవిత్వం నేర్వటం ఎలా?