కథ

“మీరెన్ని చెప్పినా నేనొప్పుకొనేదేలేదు” అని ఖచ్చితంగా చెప్పింది వెంకటమ్మ గుడ్డలమూటమీద బాసిపట్లేసుకొని కూర్చుంటూ.

“నీకే అంతుంటే నీ మొగుడ్ని అందునా మొగోడ్ని నాకెంతుండాలి, నేను మాత్రం ఎందుకొప్పుకుంటాను” ఎదురు ప్రశ్నించాడు యాకోబు కండవని తలకు చుట్టుకుంటూ.

కథ మళ్ళీ మొదటికొచ్చేసరికి కందులూరు గ్రామస్థులందరికి విసుగొచ్చి లేచి ఇంటికి వెళ్ళాలనిపించింది. చూస్తే కరెంట్ లేదు టీవీలు కూడా రావు, ఇంటి దగ్గర పనులేమి లేవనే విషయం గుర్తుకొచ్చి ఊరికే వచ్చే ఆనందాన్ని ఎందుక్కాదనాలని అక్కడే కూర్చుండి పోయారు.

“ఒరేయ్ వెంకటేసు నువ్వే చెప్పరా మీయమ్మ మాట వింటావా ? మీ నాన్న మాట వింటావా?” అన్నాడు అంత అందమైన తగాదా లో నిశ్శబ్దాన్ని భరించలేక తంబారంబావ…
పూర్తిగా »

అదో గాడ్పు మధ్యాహ్నం. వాళ్ళని దింపిన బస్సు అంపకాలు పెట్టి చేతులు దులిపేసుకున్న తండ్రిలా హడావిడిగా అపస్వరపు హారన్ రోదన చేసుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది. దూరం నుంచి ‘ఇదే ఇల్లు ‘ చూపించాడు నారాయణ. దగ్గర పడుతున్నకొద్దీ ఏదో దిగులుగా, గుండెలు చిక్కపట్టినట్టు అనిపించింది అమృతకి . ఆమె హ్యాండ్ బాగ్ లో ఉన్న అమృత మత్సకంటి వెడ్స్ నారాయణ స్వామి గౌడ్ అని ఉన్న శుభలేఖ ఒక్కసారిగా బరువెక్కినట్టు, ఒకానొక వేసవి జూన్ నెల ఉబ్బరం అంతా మొహం లోకి వేడిగాలిలా కొట్టినట్టయి నారాయణ చేతిని పట్టుకుంది, అప్రయత్నంగా. సెకనులో టెన్షన్ తో ఉన్న నారాయణ మొహంలోకి ధైర్యపు నవ్వు పాకి వచ్చింది.…
పూర్తిగా »

గణపతి నవరాత్రుల్లో మూడో రోజు రాత్రి. గోదావరి నది వశిష్ట పాయ కు దిగువున ఉన్న లంక. పిల్లా పాప – ముసలీ ముతకా అంతా సిల్లో పోల్లోమంటూ గోను సంచులూ, చెక్క పీటలు పట్టుకొని కాకినాడ ‘గంగాధర్ మ్యూజికల్ నైట్’ చూడడానికి ఒడ్డున, సెంటర్లో కి వచ్చేసారు. ఇసుక బట్టీ పనికి వెళ్ళిన కొందరు మొగాళ్ళు, సుబ్బరావు సారా కొట్టు దగ్గర ఒక మూడు ఔన్సులు పుచ్చుకొని, వలీ కొట్టు దగ్గర మాంసం పకోడీలు తింటూ సైకిల్ స్టాండు వేసి దాని మీద కూర్చున్నారు.

వోణీలేసుకున్న అమ్మాయిలను , లుంగీలు కట్టుకొన్న అబ్బాయిలు ఫాలో అయిపోతున్నారు. మునసబు గారింట్లో భోజనాలు ముగించుకొని ఆర్కేస్టా…
పూర్తిగా »

ప్రతీవారంలానే ఈ వారమూ ఊరికని బయలుదేరా. ప్రపంచంలో నన్ను అత్యంత సంతోషపెట్టేదేదైనా ఉందంటే.. అది కచ్చితంగా మా ఇల్లే. అదేంటో మనం వెళ్తున్నామనగానే వెళ్ళాల్సిన ప్రదేశానికి సంబంధించిన గాలి మహత్తేదో ఇక్కణ్ణుంచే పని చేయడం మొదలుపెడుతుందనుకుంటా.. ఆ దృశ్యాలన్నీ కళ్ళ ముందే కదలాడుతూ ఉంటాయి. రాత్రంతా నిద్ర లేకున్నా కళ్ళు ఎర్రబడవ్, పొద్దుణ్ణుంచి ఏం తినకున్నా ఆకలవదు, చేరాలనుకుంటున్నదీ , చేరేదీ అక్కడికే అన్న విషయం తెలిసి కూడా ప్రతీసారీ, క్రమం తప్పకుండా ఇలాగే జరుగుతుంటుందెందుకో?

రెండు సిటీ బస్సులు మారాక.. ఊరికి పోయే బస్సందుకున్నా. ఎల్బి నగర్ దాటిన బస్సు వేగంగా దూసుకెళుతోంది. గంట క్రితం దూరంగా ఉన్న జనాలకీ, గంట ప్రయాణం…
పూర్తిగా »

ఆ రోజు దీపావళి అమావాస్య! వయసుతో నిమిత్తం లేకుండా అందరూ ఎంతో సంబరంగా జరుపుకొనే పండగ. రంగు రంగుల మతాబులు, చిచ్చుబుడ్లు, తారాజువ్వల కాంతులతో అంతటా వెలుగే వెలుగు. ఈ వెలుగును చూడలేక చీకటికే భయంవేసి పారిపోయింది. గోదారి ఒడ్డున ఆనుకొని ఉన్న సన్నపాటి సందులో, ఓ పాతకాలపు మేడ మీద చిన్న వాటాలో ఉ౦టున్న సావిత్రి ఒక్కసారి దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి, బద్ధకంగా ఒళ్ళు విరుచుకొంటూ కిటికీ లోంచి చూస్తూ…
“ఒసే! రాణీ! రోజూ లోకమంతా నిద్రపోవడానికి రాత్రికోసం ఎదురుచూస్తుంటే మనం బతకడంకోసం ఎదురుచూస్తాం, కాని ఈ ఒక్క రోజు మాత్రం అందరూ మేలుకొంటారు. తెల్లవార్లూ టపాకాయల మోత వినిపిస్తూనే వుంటుంది. ఈ…
పూర్తిగా »