నీ రథము

ఓ ప్రభూ! నీ రథము దీక్షాప్రణీత

విధురవేగమ్ము పరువులు వెట్టుచుండె

నా శరీరమ్ము దానిక్రింద బడి నలిగి

నలిగి పోయినయది రక్త నదము లింకి.

దివ్యతేజోవిరాజత్త్వదీయ రథము

ఈ గతుకుడేమియనియైన  నాగలేదు

నా విరోధించిన హఠాన్నినాదమునకు

వెనుదిరిగియైన మరి జూచికొనగలేదు.

నాదు రక్తము నీ రథచోదకుండు

కడిగివేయును రేపు చక్రములనుండి

అచట బహుజన రక్త చిహ్నములయందు

నాదియిదని గుర్తేమికన్పడును, సామి?

-విశ్వనాథ సత్యనారాయణ

Your Chariot

Your chariot, O my Lord, is racing

With an ordained speed, uninterrupted!

This corp came under it, got crushed; spurting

Blood streamed in pools and dried up.

That effulgent resplendent chariot divine

Had not stopped a wee, cognizing any snag;

Neither it made a turn around, nor divine

The instant roaring screams I let out.

The charioteer shall wash my blood stains

Off your carriage wheels tomorrow;

From the infinite sanguine stains pooled over there,

How to make out mine? Tell me, my Master!

-Viswanatha Satyanarayana

Translated By: Nauduri Murty

(10 September 1895 – 18 October 1976)

Sri Viswanatha Satyanarayana was a poet, translator, novelist, dramatist, essayist and a lyricist. The first Jnanpith Awardee from Telugu.

The poem speaks about the need of identity and how man should work hard not to remain just any face in the crowd.