ఎండప్పుడు
వర్షమప్పుడు
చెట్టు నీడన
తల దాచుకున్నటు
ఆలోచిస్తున్నప్పుడల్లా
మెదడ్లో
మర్రి ఊడలు
మట్టిలోకి చొచ్చుకుపోతాయి
ఆబ్విచ్యురి కాలంకి
నా పోట్రైట్
నేనే వేసుకుంటునట్టు.
శ్వాసాగిన వేళ
నా కళ్ళని
మూసే అరచేతుల్లోకి
నీల పచ్చని సాంబ్రాణి
ధూపమై ప్రవహిస్తా
నా నేలలోని
తపన సుగంధం
ఆమె తనువులో తచ్చాడే
వైతరణిలా
ఇక ఎడబాటు లేని కలయిక
వాటర్ కలర్స్
లాండ్ స్కేప్ పెయింటింగ్ అవుతుంది.
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్