This flashed in my mind as I was reading PNR’s guest editorial in November Edition. It is because of –
The feeling that drives us as we read their pieces, they make us feel as if they read our state of mind , they make us feel that they ’read’ us and put our pain in their words, give voice to our words ; no, words to our voice.
And I am very…
పూర్తిగా »
ఎన్ని సార్లు అడిగాను, ఒక్క పౌర్ణమికైనా కలిసుందామని.
ఈ రోజు పౌర్ణమి !
రాత్రి పది గంటలకి ఆఫీసు మూసేసి వస్తూ ఉంటే, చల్లచల్లగా వెన్నెల, మంద్రంగా కొబ్బరాకులు, చుట్టూరా నిశ్శబ్దం. మనసంతానువ్వు. నువ్వెదురుగా ఉన్నావనుకో! చాలా బిజీగా ఉన్నట్లు కనిపించాలన్నట్లు, అంతసేపూ నువ్వు నాకోసం ఎదురు చూడాలన్నట్లు- అదో తపన.
నేను ఎదురుగా ఉన్నాననుకో నువ్వూ అంతే!
ఇన్ని రోజులలో ఒక్కసారైనా వీలు పడలేదు మనకి, ఒక్క పున్నమి రాత్రైనా వెన్నెల్లో తడవడానికి! రాత్రిపూట డిన్నర్ అయ్యాక అలా నడుద్దామని బయట అడుగు పెడితే ఎంత ప్రయత్నించినా నువ్వు కొన్న మువ్వల సవ్వడి అలజడి కలిగించకుండా వదలదు.
నిశ్శబ్దంలో నిన్నెలా దూరంగా ఉంచాలో…
పూర్తిగా »
Why the words lock themselves up when you are with me
But break free to run behind you as you walk past me
Am n’ t I wrong in
Feeling they belong to me
….
While they actually
Trail you
Like clouds carrying the oceans in me!
నిశ్శబ్దమైన పదాల్లో ప్రాణం చేరుతుంది.
నువ్వు పక్కనుండి లేచి వెళ్ళగానే
స్థాణువైన ఊపిరిలో చలనం కలుగుతుంది.
నువ్వు చేయి వదిలి, కొంచెం దూరం
…
పూర్తిగా »
సంధ్య ఆకాశాన్ని చీల్చుకుపోయింది.
గాలి సముద్రాన్ని పిలుచుకు వచ్చింది.
ఎండి రాలిన ఆకుల్లో ఎన్నడూ లేని గలగల.
ఎరుపెక్కిన గగనంలో ఎప్పుడూ లేని మిలమిల.
బహుశా ఇది వీడ్కోలు సమయం.
జ్ఞాపకాలు వెలిసిపోయిన, నీడలింకా కదలాడుతున్నాయ్.
జాడలింకా చెరిగిపోకున్నా, అడుగులన్నీ తప్పిపోతున్నయ్.
బహుశా ఇది వీడ్కోలు సమయం.
పనులన్నీ పూర్తి చేసాను. పుస్తకం మూసివేసాను.
నీకేదన్న రాద్దామని పదాలకోసం వెతుక్కున్నాను.
ఖాలీ కాగితం చించుకున్నాను.
పొద్దున లేసి చదువుకుంటావని బల్ల మీద దాన్ని ఉంచిపోయాను.
బహుశా ఇది వీడ్కోలు సమయం.
ఏ దారిలోనూ మనం ఎదురుపడవద్దని,
ఏ సరిహద్దులో కంచె కావొద్దని,
నేనెవరనేది నువ్వెవరనేది
చెప్పాలనుకున్నాను
పదాలు ఏరి మనం ఏమయేది
ఇతరులకి ఏంటనేది
మృదువైన భాషలోకి
అనువదించాలని చూసాను.
…
ఒక సుదూరంలో
పెదవి విప్పి గుసగుసగా
మాట కలుపు తరుణంలో
హఠాత్తుగా ఒక పిల్లగాలి
కిటికినీ దాటుకుని దూసుకొచ్చింది
ఇద్దరిమధ్యలో వీచిపోయింది
విలువైన పదాల్ని ఎత్తుకెళ్ళింది
పూర్తిగా »
ఈదురుగాలి
అగ్నిశిఖ
కల్లోల సముద్రం
విరిగిపడే ఆలోచనలు
కెరటకెరటకెరటాలుగా
అన్నీ ఒక్కసారే ఇప్పుడు
నాడుల ఉప్పెనలో...
కాసేపన్నా ఉండాలి ఇద్దరం-
నీకోసం కాదు.
నాకోసమూ కాదు.
మాటల్లేని మన సంభాషణ కోసం
దుఃఖాన్ని పాడుకునే చూపులకోసం.
పూర్తిగా »
నీకు తెలుసుగా..హృదయాలు వర్షించిన రాత్రి,భావాల ఉధృతిలో తేలివచ్చిన పదాలవి. నువ్వూ, నేనూ ఒకరిలోకి ఒకరం కొట్టుకుపోతే శూన్య జలపాతంలోకి దూకిపోయిన పదాలవి.
పూర్తిగా »
నువ్వు నిశ్చలంగా, నేను గమనంలో... అంతేగా? అందుకేనేమో నా కళ్ళు మూతపడగానే దాగుడు మూతలలో నువ్వు! ఎన్ని గంటలు గడిపావు నువ్వు నా మనసులో? రాత్రి ముసుగులో, పగటి వెలుతురులో! నేనొక్కదాన్నే ఉన్న ప్రతిసారీ ..నువ్వు ...నీ జ్ఞాపకం! నేలరాలిన పారిజాతాలను ఏరకుండా చూస్తూనే ఉండాలన్న అనుభూతి! విరగబూసిన జాజిమల్లెల్ని చెట్టుకే ఉంచి వాసన పీలుస్తూ ఉండాలన్న కోరిక! కొబ్బరాకుల మధ్యనుండి వెన్నెల కోణాల్ని కొలుస్తూ రాత్రంతా కాపలా కాయాలన్న పిచ్చితనం! రాలే వర్షపు చినుకుల్ని దోసిట్లో పట్టుకుని ముఖం పై చల్లుకుంటూ మురిసిపోవాలన్న ఆరాటం! సంజ వెలుగులో చల్లటిగాలికి, ఏటిగట్టున రాతిదిమ్మపై వెల్లకిలా పడుకుని ఆకాశంవైపు చూస్తూ మొదటి నక్షత్రాన్ని పట్టేసుకోవాలన్న ప్రయాస.. వీటన్నింటికీ…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్