‘ స్వాతీ శ్రీపాద ’ రచనలు

మంద్రంగా వినిపిస్తున్న ముఖారి రాగం. కిటికీలో నుండి కుప్పలు తెప్పలుగా వీస్తున్న చల్లగాలి. బెడ్ లైట్ కూడా స్విచ్చాఫ్ చేసింది అనూ. అయినా ఎక్కడినుండో సన్నని వెలుగు గదిలో పసిపాపలా పారాడుతూనే ఉంది.

విశాలమైన బెడ్ మీద ఇద్దరమూ నిశ్శబ్దాన్ని నెమరువేస్తూ ఎవరి ఆలోచనల్లో వాళ్ళం.

వారం క్రితం కాబోలు సీరియస్ గా నా పనిలో నేనున్నప్పుడు ఎదురు చూడని సమయంలో ఎదురుచూడని వ్యక్తి నుండి ఫోన్ కాల్. మీటింగ్ లో ఉన్నా అనూ కాల్ చేస్తే ఫోన్ ఎత్తవలసి౦దే. ఫోన్ ఆన్ చేసి వెంటనే ఆఫ్ చేసి మెస్సేజ్ పంపాను –ఇన్మీటింగ్ కాల్ యు – అని.

ఆ తరువాత ఎందుకు అనూ…
పూర్తిగా »

ఒక్కొక్క అక్షరమే
తడబడుతూ తత్తరపడుతూ
కొత్తగా రెక్కలుమొలిచిన కపోతంలా తారట్లాడుతుంది.
ఆనంద పరవశాల పన్నీరు చినుకులలో
ఒక తుళ్ళింతగా తడిసి
పెను తుఫాను విశాదపు జడివానలో ముద్ద ముద్దై
చూపుల వెచ్చదనానికే కందిపోయే సుకుమారమవుతూ
ఆకు చాటు తొలి పువ్వు నవ్వులా
రంగ ప్రవేశం చేస్తుంది

వింత వింత శబ్దాలను తాగితాగి
లోలోపల ఇమిడిపోలేని భేషజాలు భళ్ళున గుమ్మరిస్తూ
నైర్మల్యాన్నీ శ్వేత వర్ణాన్నీ ఆదర్శాల రంగులధూళిలో
పొర్లించి పొర్లించి
లోలోపల సజీవత సైతం ఖాళీ చేసి పోయిన
తోలు బొమ్మై మిగులుతుంది అక్షరం

అడుగడుగునా చప్పట్ల దరువుకు…
పూర్తిగా »

ఎప్పటికప్పుడు కొత్త గానే ఉంటుంది
నునులేత ఆకు మెరుపు చెక్కిళ్ళలా
వడితిరుగుతూ తొంగి చూసే తడి’ నీటితెర
చటుక్కున జారిపడే వేసవి తొలి చినుకులా
కనుకొలుకుల్లో మొలవడం కొత్తగానే ఉంటుంది

ఒక్క ఇదేనా !
ఏమూలను౦డి ఏమూలకు కొలిచినా
ఏమనసు లోతుల్లో క్షీర సముద్రాలు చిలికినా
ప్రతి మాటా అప్పుడప్పుడే వికసించే చురకత్తి మొగ్గలా కొత్తగానే కదా ఉండేది.
నీది కాని ప్రతిదీ నీకు కావాలనే అనిపిస్తుంది.
ఆనందాలూ విలాసాలూ హద్దులుగా నాటుకు
నీదనుకున్న ప్రతి నేలా బంగారం పండే మాగాణీ కావాలనే అనిపిస్తుంది
ఎక్కడికక్కడ ఏ మూల తవ్వుకున్న…
పూర్తిగా »

ఒంటరి జీవన౦ అది అనివార్యమైనా, కొని తెచ్చుకున్నా ఎక్కడి కక్కడ అసంతృప్తి చదువరులకే తెలిసి వస్తు౦ది. అయితే ఒ౦టరితన౦ ఎప్పటికీ అలా మిగిలిపోవాలన్న నియమమేమీ లేదు కదా . అది ఇంట్లో అయినా ఆకాశంలో అంతరిక్షంలో ఎక్కడ ఉన్నా తొంగి చూస్తూనే ఉంటుంది. అతనూ ఆమె ఇద్దరూ సహాప్రయాణీకులు. విమానంలో పక్కపక్కన సీట్లు. అయితే ఆమె అక్కడున్న స్పృహే లేదు అతనికి.

ఒక పక్క సెలెబ్రిటీ నన్న ఈగో మరో వంక గుర్తింపుని ఆస్వాదించే ఆనందం, వీటి మధ్య అతని నిర్లక్ష్యం కించిత్తు ఇబ్బందికరమే అనిపి౦చిదామెకు.
ఒంటరితనం . అందరిలో ఉండీ ఒంటరితనం.
కలిపి౦చుకుని ఏదో ఒకటి మాట్లాడటం, ఆ ఏదో ఒకటిలో…
పూర్తిగా »

క్షణం క్రితం వరకూ
విలవిలలాడిపోతూ ఏమీ తోచనితనం
ఏమీ అనుకోలేని ఏమీ కాని ఏమీ చెయ్యలేని వేళ
ఏం దాచుకోవాలో ఏం విసిరిపారేయ్యాలో వివేకి౦చలేని
అయోమయపు పొగమంచు సమయం
ఆహ్వానించిన కలలు అల్లంత దూరానే సంశయిస్తూ ఆగిపోతే
పరచిన తివాసీ పైన అనుకోని అతిధుల్లా ఆసీనులైన వైరాగ్యాలు
రెక్కలన్నీ రాలిపోయి మిగిలి పోయిన తొడిమలా …

చుట్టూచుట్టూ కమ్ముకునే వెచ్చని గాలి
వెన్నునిమిరి నిశ్శబ్దాన్ని వెచ్చని శాలువాగా
కప్పుతుంది
నాలుక చివర తొణికిసలాడే ఉద్విగ్న రూపాలను
నీలి నింగి ఒంపిన వెన్నెల చురక పెదవులకు అడ్డంపడి
సమన్వయతను సముదాయిస్తుందిపూర్తిగా »

గొలుసు కవితలు

కవిత్వం ఎప్పుడూ ఒక ధార, ఒక ప్రవాహం. అనుభవం నుండి అనుభూతికి, సంఘటన నుండి సంస్పందనలోకి, మాట నుండి మనసుకి, మనసునుండి తిరిగి మనిషిలోకి నిర్విరామంగా నడుస్తూ, తాకుతూ, తడుపుతూ, తట్టి లేపుతూ కలుపుకుంటూ పోయే నిరంతర వాహిని కవిత్వం. కవిత్వం లోని ఈ స్వభావాన్ని అర్థం చేసుకుంటూ, అన్వయించుకుంటూ..

ఒక చిన్న ప్రయోగం చేద్దామా? గొలుసు కవితలు రాద్దామా?
ఎక్కడిదైనా ఏదైనా ఒక కవితలోని ఒక వాక్యాన్ని తీసుకుని దాంతో మొదలెట్టి ఎవరైనా ఇక్కడ ఒక కవితను రాయండి. ఆ కవితలోని ఒక వాక్యంతో మరొకరు మరో కవిత… ఇలా ఒక భావం నుండి మరో భావం, ఒక వ్యక్తీకరణనుండి…
పూర్తిగా »

ఒక అలౌకిక భావ పరంపర, జీవిత సారాంశాన్ని సలలితంగా ,సమ్మోహనంగా ప్రగాఢ రాగోన్మత్తతతో ఎరవేసి వెంట లాక్కుని వెళ్ళే వశీకరణ సుడిగుండం అతని కవిత్వం. “నీటిరంగుల చిత్రం“ అంటూ మూడు మాటల్లో సమస్త విశ్వాన్ని చూపిన పుస్తకం ఇది.

చిన వీర భద్రుడి కవిత్వం ఒక నిరంతర చైతన్య స్రవంతి. ఒక ప్రవాహం. ఒక అడవి. ఒక వాన ఒక వెన్నెల కోయిల , ఒక రాగాత్మక భావన ..ఇలా ఇంకెన్నో … వికీర్ణమవుతూ సంకీర్ణమవడం ఒక సాధన , ఒక తపస్సు ఒక తమి , ఒక తృష్ణ .
అవును అతని కవిత్వంలో ఎంత నైపుణ్యంతో చెక్కుతూ బాహ్య స్వరూపాన్ని కనబరిచినా…
పూర్తిగా »