జీవితంపట్ల, సమాజంపట్ల ఒక విశ్వాసం,నమ్మకం ఉన్న కవి జీవితానుభవం సంతరించుకునే కొద్దీ ప్రాణభూతమైన లక్షణంగా జీవద్భాషను ఉపయోగిస్తూ తనవే ఐన గాఢ తాత్వికభావాల్ని వెల్లడిస్తూపోతూంటాడు. కవిత్వ రహస్యాన్ని పట్టుకుని పాఠకుల హృదయాల్లోకి జొరబడుతూంటాడు. తాత్విక పునాదిని భద్రపరచుకుంటూ, సామాజిక స్పృహతో, ఆత్మస్పృహతో, సాహిత్య స్పృహను కట్టుదిట్టం చేసుకుంటూ, కవిత్వంలో ప్రజ్ఞత, రసజ్ఞత, విజ్ఞతను ముప్పిరిగొల్పే విధంగా పెనవేసుకుంటూ, కవిత్వమై ప్రవహిస్తున్న కవి రామా చంద్రమౌళి. ఈయన ఇటీవల వెలువరించిన కవితాసంపుటి “అసంపూర్ణ” చదివినప్పుడు పైవిషయాలన్నీ కనిపిస్తాయి. కవి ఆశించిన విలువలపట్ల పాఠకలోకంలో ఏ ‘ఇజం’ ప్రత్యేకించి కనబడదు. అభ్యుదయ దృక్పథంతో మానవత్వాన్ని ఊతంగా చేసుకుని గమ్యం వైపుకు సాగిపోతున్న కలం వీరిది. కవిత్వం ఒక సామాజిక…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్