నల్లమట్టిలో
కరిగిపోతున్న
మెత్తని ఎర్ర గులాబీ రేకుల మధ్య
ఓ తల్లి పిచ్చుక
తియ్యని పాట ఈటెనొకదాన్ని
నా దిగుల్లలోకి విసిరి
అల్లంత దూరంలో
గుబురాకుల్లోని
తన చిట్టి పాపాయికోసం
ఇంకొక్క పురుగును
ముక్కున కరుచుకుని
తుర్రుమంది.
నాకన్రెప్పలపై
చివరి తడిలో
మెరిసాయి
వేయి ఇంధ్రధనుస్సులు.
‘పోయెం నచ్చింది’ అని సింపుల్ గా చెప్పలేను …
‘తియ్యని పాట ఈటెనొకదాన్ని’ … ఈ ఒక్క మాటతో దిగమింగుకునే విషాదాన్నంతా పరిచేసావు … ‘బతికించేవి చివరి తడిలో మెరిసే ఇంద్ర ధనుసులు’ అని గొప్ప ముగింపునిచ్చావు.
నైస్ ఫీలింగ్…
“ఈటెనొకదాన్ని నా దిగుల్లలోకి విసిరి” చాలా బాగుంది!
మీరూ విసిరిన ఈ మెత్తటి పదునైన ఈటె మా హృదయాల్లో కస్సున దిగి చెంగున విర చిమ్మినది సంతోషం.
మీ దిగుల్లోకి తియ్యని పాట ఈటెను విసిరిన ఆ తల్లి పిచుకకు జే జే లు!
నాకన్రెప్పలపై
చివరి తడిలో
మెరిసాయి
వేయి ఇంధ్రధనుస్సులు.
మరణించే క్షణాల్లోకూడా కవిత్వం చిలికే సున్నితత్వం!
ఛీ…
ప్రకృతి ఎంత అందమైనదో, ఈ Eco System ఎంత కౄరమైనది!