‘
అవతలితీరానికి నాకొక నావ దొరికింది
ఎవరైనా వస్తారా నాతో’ అని అడుగుతావు
నది ఒడ్డున రికామీ చేతులతో
ఊరికే తిరిగే బాలుడిలాగే నిన్ను భావిస్తారు ప్రజలు
‘రండి, నాతో కాసేపు ఆడుకోండి
ఈ ఆటలలోంచే రెండోవైపుకి దారివుంది’ అంటావు
నది ఇసుకలా బిగుసుకొన్న వాళ్ళ క్షణాల్లోంచి
గుప్పెడైనా నీకోసం ఇవ్వలేరు వాళ్ళు
ఇంకా పసితనం పూర్తిగా ఆరిపోని
ఒకరిద్దరికి నీమాటలు ఆశ్చర్యం కలిగించి
నీవేపు చూస్తారు కాని
సాటివాళ్ళ ఉత్సవాల హోరు వాళ్ళని తీసుకుపోతుంది
‘తామేం చేస్తున్నారో తమకి తెలియదని’
చెప్పివెళ్ళిన పూర్వయాత్రికులలానే
నువ్వుకూడా ఒక చిరునవ్వు నవ్వుకొని
నీ నావపై బయలుదేరి వెళ్ళిపోతావు
వాళ్ళ కోలాహలం దూరమయేకొద్దీ
వాళ్ళకీ, నీకూ భేదం లేదని
వేల స్వప్నాలను ఒకే మెలకువ
పహరా కాస్తుందని తెలుసుకొంటావు
అటువైపుకి దారి ఆటలోనుంచీ ఉందనే స్థిమితం ….ఎంతో అపురూపమైన కవిత్వం.
ధన్యవాదాలు మైథిలి గారూ..
“వాళ్ళకీ, నీకూ భేదం లేదని
వేల స్వప్నాలను ఒకే మెలకువ
పహరా కాస్తుందని తెలుసుకొంటావు” – నిజమే. అది తెలుసుకోవడమే అద్భుతం, అదృష్టం, సుకృతం కదా! ఇంత బాగా రాసిన మీకు అభినందనలు
ధన్యవాదాలు రాధ గారూ..
వేల స్వప్నాలను ఒకే మెలకువ
పహరా కాస్తుందని తెలుసుకొంటావు.
- జీవితం అంటే ఒక మంచి కల అని నేనందుకే అంటుంటాను.
కవితలో కల్లా..ఈ చివరి వాక్యాలే నన్ను ఆకట్టుకున్నాయి.
అభినందనలు.