‘ బివివి ప్రసాద్ ’ రచనలు

వాన కురుస్తున్నపుడు
చినుకుదీపంలా మెలకువ కనులు విప్పుతుంది
బతికినకాలాల తలపులేవో తడితడిగా వెలుగుతుంటాయి

వాన జారుతుంటే
ఉక్కపోతలా బిగిసిన దిగుళ్ళు కరిగి
‘ఏమీలే దింతే జీవిత’మంటూ మట్టివాసనల నిట్టూర్పులై విచ్చుకొంటాయి

వాన రాలితే చాలు
ఎండుటాకులు గాలిలో ఆడుకొంటూ వాలినట్టు
వానతెరలు భూమిని ముద్దాడితే చాలు,
బడిపిల్లలు బిలబిలా పరిగెత్తినట్టు చినుకులు కురిస్తే చాలు
అమ్మలో భద్రంగా తేలుతున్నట్టు
సృష్టిలో నీ ఆత్మ ఎగురుతూ వుంటుంది

కాస్త వాన చాలు
ఇంద్రధనువుని నింగివైపు సారించే కాసిని చినుకులు చాలు
నీలోంచి ప్రపంచమూ, ప్రపంచంలోంచి నువ్వూ
వింతఖాళీలోకి విసిరివేయబడతారు

కవిత్వం చదవబోతున్నపుడైనా నీలో మెత్తదనం ఉండాలి
వెలితిగా వున్న ఆకాశంనిండా
మెలమెల్లగా విస్తరిస్తున్న మేఘంలాంటి దిగులుండాలి
అక్షరాలపై సంచరించే చూపు వెనుక
ఒక వర్షం కురిసేందుకు సిద్ధంగావుండాలి

కవిత్వాన్ని సమీపిస్తున్నపుడైనా
వానకాలువలో పరుగెత్తే కాగితం పడవలో ప్రయాణిస్తూ
సుదూరదేశాల మంత్రనగరుల్ని చేరుకొనే
అమాయకత్వం నీలో మేలుకోవాలి

కవి ఏమీ చెయ్యడు
కన్నీటిలోకో, తెలియనిలోకాలపై బెంగపుట్టించే సౌందర్యంలోకో
తను చూసిన దారిలోకి ఆహ్వానించటం మినహా
కవి నిన్ను పిలిచినపుడైనా
మగతనిదురలోంచి జీవించటంలోకి చకచకా నడిచివెళ్ళాలి

నిజానికి, కవిత్వాన్ని సమీపించినపుడైనా
మనందరి ఏకైక హృదయాన్ని సమీపించే రహస్యం గురించి
నీకు…
పూర్తిగా »

నువ్వు నడవక తప్పదని వైద్యులు చెప్పినపుడు
రోజువారీ పనుల్నీ అటూఇటూ సర్ది
ఖాళీ సాయంత్రాలని సృష్టించడం కష్టంగా తోచింది కానీ,
రోగాలూ మేలుచేస్తాయని నడక మొదలయ్యాక తెలిసింది

కాలేజీస్థలంలోని వలయాకారపు నడకదారిలోకి
గడియారమ్ముల్లులా చొరబడినప్పుడు
విస్మృత ప్రపంచమొకటి నీ వెలుపలా, లోపలా కన్ను తెరుస్తుంది

చుట్టూ మూగిన చిక్కటి చెట్లు
వేల ఆకుపచ్చని ఛాయల్ని
వెలుగుకీ, చీకటికీ మధ్య మెట్లుకట్టి చూపిస్తాయి

అడుగుకొక రూపం దాల్చుతూ చెట్లు
రహస్యసంజ్ఞలతో పిలిచే అదృశ్యలోకాల్లోకి
ఆశ్చర్యంగా దారితప్పుతావు కాసేపు

లోపల ముసురుకొన్న చిక్కుల్లోంచి
అకాశాపు మైదానంలో ఆడుకొనే పిల్లగాలుల్లోకీ
సాయంత్రపు…
పూర్తిగా »

‘

అవతలితీరానికి నాకొక నావ దొరికింది
ఎవరైనా వస్తారా నాతో’ అని అడుగుతావు
నది ఒడ్డున రికామీ చేతులతో
ఊరికే తిరిగే బాలుడిలాగే నిన్ను భావిస్తారు ప్రజలు

‘రండి, నాతో కాసేపు ఆడుకోండి
ఈ ఆటలలోంచే రెండోవైపుకి దారివుంది’ అంటావు
నది ఇసుకలా బిగుసుకొన్న వాళ్ళ క్షణాల్లోంచి
గుప్పెడైనా నీకోసం ఇవ్వలేరు వాళ్ళు

ఇంకా పసితనం పూర్తిగా ఆరిపోని
ఒకరిద్దరికి నీమాటలు ఆశ్చర్యం కలిగించి
నీవేపు చూస్తారు కాని
సాటివాళ్ళ ఉత్సవాల హోరు వాళ్ళని తీసుకుపోతుంది

‘తామేం…
పూర్తిగా »

అర్థం కావటం ఏమంత అవసరం
అర్థం తెలియని ఆకాశానికీ
అర్థం తెలియని నీకూ మధ్య
కురిసీ కురవని మేఘాల్లా ఎగురుతుంటాయి
పదాలూ, వాటి అర్థాలూ

జీతమంటే ఏమిటని
నువు ప్రశ్నించుకొన్న ప్రతిసారీ
దిగులుమేఘాలమీద ఒక కొత్త జవాబు
ఇంద్రధనువులా మెరుస్తూనే వుంటుంది

కానీ, ఇదిగో దొరికిందని
ఇంద్రధనువుని తాకబోయే ప్రతిసారీ
నిరాశవంటి నీటితుంపరులు మినహా
ఏ రంగులూ నీ చేతికి అంటుకోవు

జీవితమంటే ఏమిటైతే ఏమిటి
ఊరికే జీవించు
నీ కళ్ళముందు ప్రవహిస్తున్న నదిలా
నీ కళ్ళముందు ఎదుగుతున్న చెట్టులా
నీ కళ్ళముందు ఎగురుతున్నపూర్తిగా »

1
నిద్రరాని రాత్రి, గది తలుపులు తెరిచి
కదలని చలిగాలి నింపిన బెలూనులాంటి ఆరుబయట నిలబడ్డాను
చుట్టూ చల్లదనం జీవితం తాకినట్టు తాకుతోంది
తల ఎత్తి చూస్తే చీకటిపుష్పం చుక్కల పుప్పొడి రాల్చుతోంది
నక్షత్రాలకీ నాకూ మధ్య సముద్రంలా పొంగుతోంది నిశ్శబ్దం
దూరమైన తల్లీబిడ్డల్లా ఒకరినొకరం చూసుకొన్నాము
ఆకాశమూ, నేనూ

2
నేను దాచుకొన్న వజ్రాల్లా మెరిసే ప్రశ్నలని
మళ్ళీ బయటకు తీసి చూసుకొన్నాను
సృష్టి అంటే ఏమిటి, నేను అంటే ఏమిటి
జీవితమంటే ఏమిటి, మృత్యువంటే ఏమిటి

జవాబు ఉందా వాటికి, నిజంగా అవసరమా
ప్రశ్నల తరువాత…
పూర్తిగా »

పగలంతా కాలం నదిలో
దృశ్యాలు, ముఖాలు, ఉద్వేగవలయాలు ప్రవహించిపోతాయి
నది ఒడ్డున చెట్టులా నిలిచి
నదిమీద వల విసిరినట్టు నా చూపుల్ని విసిరి జీవనసారాన్ని సేకరించుకొంటాను.
సాయంత్రమవుతుంది
నా రోజులపత్రాలు సాయంత్రంలాగే రంగులుమారి చీకటిలో రాలిపోతాయి

మరొకరోజుని రాల్చుకొన్న చెట్టునయి
చీకటితో నల్లబడిన కాలం నదిలో నా ప్రతిబింబం జాడ వెదకబోతాను
చెట్టూ, నదీ, ప్రతిబింబమూ, చీకటీ ఒకటే దిగుల్లోకి తమని కోల్పోతాయి

తమ స్వభావాల్ని మరిచి
తన ప్రతిబింబాలలోకి నది తానే ప్రవహిస్తుంది
చెట్టు ప్రతిబింబం చెట్టులోకి ప్రవహిస్తుంది
సమస్తాన్నీ దాచవలసిన చీకటి సమస్తంలో దాగొంటుంది

జీవితం పసిపాప ఇవాళ్టి…
పూర్తిగా »

మా యవ్వనరుతువులో ఆమెని చూసాను
ఆమె నన్ను చూడటమూ చూసాను

దేహం నిండా, కదలికల నిండా, మాటల నిండా
మోహపరిమళాలు వ్యాపించిన రోజుల్లో
మేం ఒకరికొకరం దేవతల్లా ఎదురయ్యాము
అదిమిపెట్టిన కలల్ని
అర్ధంలేని అర్ధవంతమైన నవ్వుల్లోకి విడిచిపెట్టి
దేహాల మధ్య దూరాలని అలాగే ఉంచి మా నవ్వుల్ని కౌగలించుకోనిచ్చాము

విశాలమైన ప్రపంచం
అనంతమైన కాలం
పలు సాలెగూళ్ళతో నిండిన జీవితం
మమ్మల్ని చెరొక చోటికీ, పరస్పర స్మృతుల్లోకి విసిరేసిన చివరినిముషాల్లో
మా చూపుల్లో, నవ్వుల్లో శిశిరరుతువులేవో దోబూచులాడాయి

చాలా కాలం
కాలం పేజీలు తిప్పుతూ మా కథల్ని విడివిడిగా రాసుకుపోయిందిపూర్తిగా »

నా కవిత్వం నేను నా పాఠకుడితో జరిపే ఉదాత్త సంభాషణ. జీవితం ప్రసాదించే దు:ఖాన్ని స్వీకరించి, నేను నా పాఠకుడి సమక్షంలో – జీవితాన్ని ప్రేమించటంలోకీ, జీవితం లోలోతుల్లోని విలువల్లోకీ చేసే ప్రయాణం. కఠినమైన శిలలాంటి నిద్రనుండి, పూవులా కోమలమైన మెలకువలోకి నడుస్తూ, పాఠకుని నడవమని మృదువుగా చేయందివ్వటం. అయితే, ఈ కవిత్వం వెనుక ఉన్న జీవితానుభవం ఏమంత అందమైనదీ, ఆసక్తికరమైనదీ కాదనుకొంటాను. ఈ క్షణానకూడా, నేపధ్యమెందుకు, నా కవిత్వం చదివి చూడండని చెప్పాలని బలంగా అనిపిస్తూ వున్నా, పాఠకుడికి కవి నేపధ్యంపై ఉండే సహజమైన ఆసక్తిని కాదనలేక, నా సంక్షిప్త చిత్రాన్ని పరిచయం చేస్తున్నాను.
సాహిత్యం పట్ల ఒకరికి  ఆసక్తి ఎందుకు కలుగుతుంది.…
పూర్తిగా »