కవిత్వం చదవబోతున్నపుడైనా నీలో మెత్తదనం ఉండాలి
వెలితిగా వున్న ఆకాశంనిండా
మెలమెల్లగా విస్తరిస్తున్న మేఘంలాంటి దిగులుండాలి
అక్షరాలపై సంచరించే చూపు వెనుక
ఒక వర్షం కురిసేందుకు సిద్ధంగావుండాలి
కవిత్వాన్ని సమీపిస్తున్నపుడైనా
వానకాలువలో పరుగెత్తే కాగితం పడవలో ప్రయాణిస్తూ
సుదూరదేశాల మంత్రనగరుల్ని చేరుకొనే
అమాయకత్వం నీలో మేలుకోవాలి
కవి ఏమీ చెయ్యడు
కన్నీటిలోకో, తెలియనిలోకాలపై బెంగపుట్టించే సౌందర్యంలోకో
తను చూసిన దారిలోకి ఆహ్వానించటం మినహా
కవి నిన్ను పిలిచినపుడైనా
మగతనిదురలోంచి జీవించటంలోకి చకచకా నడిచివెళ్ళాలి
నిజానికి, కవిత్వాన్ని సమీపించినపుడైనా
మనందరి ఏకైక హృదయాన్ని సమీపించే రహస్యం గురించి
నీకు నీదైన ఎరుక వుండాలి
“వానకాలువలో పరుగెత్తే కాగితం పడవలో ప్రయాణిస్తూ
సుదూరదేశాల మంత్రనగరుల్ని చేరుకొనే
అమాయకత్వం నీలో మేలుకోవాలి”
బాగుంది!
“కవి ఏమీ చెయ్యడు
కన్నీటిలోకో, తెలియనిలోకాలపై బెంగపుట్టించే సౌందర్యంలోకో
తను చూసిన దారిలోకి ఆహ్వానించటం మినహా………”
సో ట్రూ!! చాలా బావుందండీ!
” కవి నిన్ను ….నడిచి వెళ్ళాలి”
అభినందనలు
పాఠకుడికి ఇంత కన్నా ఏమి ఉద్బోధించగలం?
’’కవిత్వం చదవబోతున్నపుడైనా నీలో మెత్తదనం ఉండాలి‘‘.. చాలా బాగుంది. మీ పదాల్లోనూ ఆ సున్నితత్వం కనిపిస్తోంది
చాలా బాగుంది ప్రసాద్ గారు.
“కవి ఏమీ చెయ్యడు
కన్నీటిలోకో, తెలియనిలోకాలపై బెంగపుట్టించే సౌందర్యంలోకో
తను చూసిన దారిలోకి ఆహ్వానించటం మినహా
కవి నిన్ను పిలిచినపుడైనా
మగతనిదురలోంచి జీవించటంలోకి చకచకా నడిచివెళ్ళాలి ” చాలా కరెక్ట్ గా చెప్పారు.