24 Responses to మంట

1. హెచ్చార్కె

   December 2, 2015 at 4:11 am

   ఇప్పటి వరకు రాజిరెడ్డిని ఎవరేం అనలేదంటే, ఆధునిక మహిళల ఔదార్యం కీర్తించదగినదే. చాల అబ్జెక్షనబుల్ అని పేరెన్నిక గన్న మాటల్ని సునాయాసంగా వాడేసి, ఐతే ఏంటంటా అని రచయిత ధిక్కారంగా చూస్తున్నట్టుంది చదూతున్నంత సేపూ. “చెమటవల్ల కింది వెంట్రుకలు నిక్కబొడుచుకున్నట్టున్నాయి. సుఖంగా కూర్చోవడానికి వీలు పడట్లేదు. దేవుని లంజాగొడకా… అక్కడెందుకు మొలిపించావురా?” అని ఒక్కసారైనా అనిపించని మొగాడుంటాడా లోకంలో…. …మధ్యమధ్యలో పలు యాక్షన్ ప్యాక్డ్ వాక్యాలతో భలే నడిపించారుకథని. చివరి దాక చదివించారు.

   Reply
2. కె.కె. రామయ్య

   December 3, 2015 at 12:04 am

   రాజీ అని గొరుసన్నతో పిలిపించుకునే ప్రియమైన పూడూరి రాజిరెడ్డి గారు, చిన్న వయస్సులోనే అద్భుతంగా రాస్తున్నాడు అని నిన్ననే శ్రీ భమిడిపాటి జగన్నాథ రావు గారి నోట విన్ననేను మీ కధలోని “యాక్షన్ ప్యాక్డ్ వాక్యాలకు” మురిసిపోవాలో … హద్దులు దాటిన అక్కడక్కడల “చాల అబ్జెక్షనబుల్ మాటలకు” “థూ నీ యబ్బా…” అనాలో తేల్చుకోలేకపోతున్నా. మీరిన్నాళ్ళూ మెచ్చుకున్న పూడూరి రాజిరెడ్డి ఇలా రాసిండని త్రిపుర గారి ఆప్తమిత్రులు శ్రీ భమిడిపాటి జగన్నాథ రావు గారికి చెప్పేదా?

   అయినా నువ్వే అన్నట్టు ” పాపులారిటీ వేరు, కంట్రిబ్యూషన్ వేరు “. “రెక్కల పెళ్లాం” అసుమంటివి రాసిన నువ్వు తెలుగు సాహిత్యానికి కాంట్రిబ్యూట్ చెయ్యనికి బుట్టినావే. మన కాళ్లే కాదు మనసూ పల్లెలో ఉండాల.

   Reply
3. రామకృష్ణ

   December 4, 2015 at 1:31 am

   వామ్మో! దేన్నీ వదలలేదు కదా సాహిత్యన్ని కూడా

   నాకైతే చాలా నచ్చింది. చైతన్య స్రవంతిలో ఇన్ని నిజాలు, ఇంత ఓపెన్ గా, ఇంత పచ్చిగా రాసిన రచయితలే లేరు కావొచ్చు. అందుకు మీ ధైర్యానికి మెచ్చుకోవలసిందే!

   నీతులు చెప్పే కథలతో పోల్చుకుంటే ఈ కథ వెయ్యిరెట్లు గొప్పగా ఉంది. రాసేటోడికి చదివేటోడు లోకువ అన్నట్టు, కథలో స్కూల్ పిల్లల్ని బరిగేతో కొట్టినట్టు ఓ మెసేజ్ తో కొట్టడం ఈ మధ్య రచయితలకు బాగా అలవాటైంది. ఏ కొత్తదనం లేకుండా చెప్పిందే చెప్పుడు. అబ్బా.. అలాంటి కథలు చదివి విసుగొస్తుంది. ఈ కథ అందుకు భిన్నంగా, కొత్తగా ఉంది. ఇందులో చాలా వాక్యాలు కోట్ చేయాలనిపించింది. చిన్న చిన్న వాక్యాలే కాని లోతైన కథ చెబుతున్న వాక్యాలు.
   ఉదా:
   “అలిఖిత ఒప్పందం ద్వార ఉమ్మడిగా రోడ్డు దాటుతున్న పాదచారులు.”
   “ఎలా జారిపోయాయో గుర్తించేలోపే పైటలు మాయమైనాయే! ఆధునిక మహిళల ఔదార్యం కీర్తించదగినదే!”
   “నిజంగా సత్యంతో ప్రేక్షకులకు అంతగా పని లేదు.”
   “ఇళ్లు ఇళ్లల్లా కాకుండా డబ్బుకట్టల్లా కనబడుతున్నాయి.”
   “మన కాళ్ళేమో పల్లెలో ఉంటాయి, చేతులేమో పట్నాన్ని కౌగిలించుకుంటాయి.”
   ….ఇలా కోట్ చేసుకుంటూ పోతే చాలా ఉన్నాయి.

   ఇక,
   కథలోని ఆ వ్యక్తి యొక్క మానసిక స్థితిని తెలియజేయడానికి ఆ పదాల అవసరం ఉండొచ్చు కానీ ఆ వాక్యాలు చదివినపుడు మాత్రం unpleasant గా అనిపించింది. కానీ, మనం అలా పచ్చిగా ఆలోచించగాలేనిది రాస్తే మాత్రం తప్పేముంది అని కూడా అనిపించింది.

   Reply
4. వంశీ

   December 4, 2015 at 11:55 am

   అన్నా..నమస్తే.. చాన్నాళ్తర్వాత.. ఒక ఎప్పటికీ మర్చిపోలేని ఒక ఎప్పటికీ దాచిపెట్టుకునే ఒకానొక ఎప్పటికీ గుర్తుచేసుకుని కళ్ళు పేల్చుకుని నవ్వుకుని కాల్చుకుని ఆరిపోయి ఎగిరిపోయి అనంతంగా దుఃఖపడే కవితా వాక్యాలున్న జీవిత శకలాన్ని ఇచ్చినందుకు ..

   Reply
5. vamshi krishna pulluri

   December 4, 2015 at 1:17 pm

   సీతాకోకలా ఉండాలనుకుంటే జీవితం బొద్దింకలా ఎదురొస్తుంది
   అదృష్టవశాత్తూ మనకు పొగ, మద్యం ఉన్నాయి కాబట్టి సరిపోయిందిగానీ లేకుంటే జీవితం మరీ పొడవైపోయి బోరెక్కిపోదూ!
   ఆకాశంలోనే బాగుంటుందనీ తెలిసీ వర్షం నేలమీద పడుతుందే! బురద కావడానికా?
   “మంట” కథ లో మరిన్ని నిజాలు- Pudoori Raja Reddy గారి కథలు, మాటలు ఎప్పుడు కొత్తగా, మన జీవితానికి దగ్గరగా ఉంటాయి.
   ఆయన కథ చదివిన ప్రతి సారి “అరె..మనం అలోచిన్చినట్టే రాసాడే” అనుపిస్తుంది.
   ఇప్పుడు ఈ కథ చదవగానే , “నిజమే, త్తు దినమ్మ జీవితం” అనిపించింది. “మనల్ని, ఇయనేమైన దగ్గరగా గమనిస్తున్నాడా ఏంది?

   Reply
6. నాగరాజ్

   December 12, 2015 at 9:06 pm

   ఈ కథ చదివాక… ఓ నాలుగు ముక్కలు జనరల్ టర్మ్స్ లో రాయాలనిపించింది.

   వివేకం, విచక్షణ అనేవి మనిషికి మాత్రమే సొంతమైన రెండు గొప్ప సుగుణాలు. సమాజంలోనూ, అందులో అంతర్భాగమైన మనుషుల్లోనూ మంచీ చెడూ రెండూ మిళితమయ్యే ఉంటాయనడంలో సందేహమేం లేదు. ఐతే, ఆ మంచీ చెడుల పట్ల విచక్షణ కలిగి ఉండి, మంచిని పెంచేలా, చెడును పరిహరించేలా నడుచుకోవడంలోనే మనిషి గ్రేట్ నెస్ కనిపిస్తుంది. ఇంటలెక్చువల్ ఎరీనాలో ఈ విచక్షణ మరింత అవసరమేమో!!

   ఆర్ట్ ఫీల్డులో… ఉన్నది ఉన్నట్టుగా చిత్రించడం లేదా మనసులో తోచింది తోచినట్టుగా రాసేయడం అనే ఒక రకమైన న్యాచురిలిస్టిక్ ట్రెండ్ చాలాకాలంగానే కనిపిస్తుందనుకుంటా. కానీ, ఉన్నది ఉన్నట్టుగా ఫొటోగ్రఫిక్ ప్లేటులా చూయించడానికైతే ఓ కెమెరా చాలేమో…. అలాగే తోచింది తోచినట్టుగా రాసేయడానికి ఓ కంప్యూటర్ సరిపోతుందేమో. నిజానికి ఆర్టిస్టుల పని అది కాదేమో! ఉన్నతమైన వాటిని, సౌందర్యభరితమైన వాటిని హైలైట్ చేస్తూ; నీచమైన వాటిని, జుగుప్సాపూరిత అంశాలను సబ్ సైడ్ చేసి… చదువరుల్ని fine aesthetics వైపు మళ్లించడంలోనే ఆర్టిస్టుల గ్రేట్ నెస్ కనిపిస్తుంది. నిరంతరాయంగా బుర్రను తొలిచే సవాలక్ష కలగాపులగపు ఆలోచనలను యధాతథంగా, క్రూడ్ గా, నగ్నంగా పేపరుపై కక్కేయడంలో గొప్పదనమేం కనిపించదు సరికదా, అది పాఠకుల్లో అభిరుచిని దిగజార్చివేస్తుందేమో; తద్భిన్నంగా ఆ ఆలోచనా స్రవంతిలోని మంచీచెడుల, ఉచ్ఛనీచాల, బ్యూటీ అగ్లీల విచక్షణను పాటిస్తూ, సంఘర్షణతో, చైతన్యంతో ఉన్నతమైన దానిని ఆవిష్కరించండంలోనే గొప్పదనం కనిపిస్తుంది. చిత్రకారుడైనా, రచయితైనా, ఏ కళాకారుడైనా చేయాల్సింది అదేనేమో! థాంక్యూ!!

   Reply
7. కె.కె. రామయ్య

   December 15, 2015 at 12:05 pm

   “సౌందర్యభరితమైన వాటిని హైలైట్ చేస్తూ; నీచమైన వాటిని, జుగుప్సాపూరిత అంశాలను సబ్ సైడ్ చేసి… చదువరుల్ని fine aesthetics వైపు మళ్లించడంలోనే ఆర్టిస్టుల గ్రేట్ నెస్ కనిపిస్తుంది. చిత్రకారుడైనా, రచయితైనా, ఏ కళాకారుడైనా చేయాల్సింది అదేనేమో! ” థాంక్యూ నాగరాజ్ గారు ఫర్ యువర్ వాల్యుబుల్ కామెంట్. సంఘర్షణతో, చైతన్యంతో ఉన్నతమైన దానిని ఆవిష్కరించండం … త్రిపుర గారి కధలలో నా కలా కనిపిస్తుంది; ( పూడూరి రాజిరెడ్డి గారి “మంట” కధ గొప్పదనాన్ని తగ్గించి చెప్పటం కాదు గాని ).

   Reply
8. Meher

   December 16, 2015 at 2:24 pm

   Liked it more now in my third reading. Thank you for the experience.

   Reply
9. కె.కె. రామయ్య

   December 18, 2015 at 8:55 am

   ప్రియమైన శ్రీ మెహర్ గారు క్రింద పొందుపరిచిన వేరే వ్యాసంలోని (మల్లెల నరసింహమూర్తి గారి వ్యాసం ) వ్యాఖ్యల పట్ల మీ అభిప్రాయం తెలుసుకోవాలని కుతూహలంగా ఉన్నది. ( ఇది ప్రియమైన పూడూరి రాజిరెడ్డి గారి “మంట ” కధను తక్కువ చేసి చూపే ప్రయత్నం కాదని మనవి ) :

   ” కవిత్వ కళ ఆత్మకళగా, హృదయ కళగా విమర్శ పరిభాషలో ప్రస్తావించబడుతూ వుంటుంది. అది మనిషిని తన అంతస్సీమలలో గూడుకట్టుకున్న చీకటి నుంచి తేజస్సుదిశగా ప్రస్థానం సాగింపచేసే కళాత్మక సాధనం. మనిషిలోని negative impulses, క్రూరత్వం, ధ్వేషం, అసూయల్ని సమూలంగా ‘ప్రక్షాళన’ చేసి, వాటి స్థానంలో నిష్కళంక ప్రేమ, అవ్యాజమైన కరుణ, మైత్రి వంటి positive emotionsని ప్రతిష్టించే సంస్కారోన్నత ప్రక్రియ. దీనినే (catharisis (purgation) కెథారిసిస్ అని ప్రసిద్ధ గ్రీకు సాహిత్య తత్త్వవేత్త అరిస్టాటిల్ విశే్లషించాడు.

   కవితలోనే ‘పరమార్థం’ అనే మాటలో టాల్‌స్టాయ్ భావన “poetic justice’ ద్వారా నీతిబద్ధత, ధర్మాచరణ, మానవతాదీప్తి స్ఫూర్తిని ….

   మానవ సహజం తనకుతాను ఒంటరితనంతో కుంచించుకుపోకుండా సామూహికత్వాన్ని పొందాలి. తద్వారా మానవ సంబంధాలు బలపడతాయి. అదే మానవప్రగతి. మనిషిని మరొక మనిషికి మరింత సమీపానువర్తిగా చేయటంలో దోహదపడటమే సాహిత్యంయొక్క అంతిమ లక్ష్యం. మానవ జీవితాన్ని మరింత సంస్కారవంతంచేసి, ఉత్తమంగా ఉన్నతీకరించడం సాహిత్యంయొక్క ఉదాత్తమైన బాధ్యత. ”

   http://sarasabharati-vuyyuru.com/2014/12/07/%E0%B0%B5%E0%B0%BF%E0%B0%9A%E0%B1%8D%E0%B0%9A%E0%B0%BF%E0%B0%A8-%E0%B0%AA%E0%B1%82%E0%B0%B0%E0%B1%87%E0%B0%95%E0%B1%81%E0%B0%B2-%E0%B0%9C%E0%B1%80%E0%B0%B5%E0%B0%A8-%E0%B0%B8%E0%B1%8C%E0%B0%82/

   Reply
10. కె.కె. రామయ్య

    December 18, 2015 at 10:33 am

    మెహర్ గారూ, మీ వాఖ్యల వల్ల విషయ పరిగ్రహణ పరిధి పెరుగుతుందనే అడుగుతున్నా; ధిక్కార స్వరంతోనో, ప్రశ్నించాలనే అహంకారం తోనో కాదు సుమా.

    Reply
11. Meher

    December 18, 2015 at 7:38 pm

    అంతకుమించిన అథార్టీలకు దరఖాస్తు పెట్టుకుని తద్భిన్నమైన బొచ్చెడు నిర్వచనాలు నేనూ ఇవ్వగలను గానీ, ఇవ్వాలని లేదు ప్రియమైన శ్రీమాన్ కుశలోద్యోగ ప్రింటరు సమృద్ధ బెంగళూరు రామయ్యగారు. మీరు త్రిపుర పేరు పట్టుకుని ఆయనతో సంబంధమే లేని అందరి మీదా దాన్ని మోపి ఆయన సమాధి నిద్దరని చెడగొట్టకుండా, తెలిసిందే తత్త్వమని చీపురుకట్టలు పుచ్చుకుని సార్వజనీనమైన సున్నాలు పూయకుండా ఉంటే కాలుష్యం తగ్గుతుంది. ఏది నెగెటివ్ ఏది పాజిటివ్, ఏది వెలుగు ఏది చీకటి, ఏది ఒంటరితనం ఏది సమూహం – ఇలాంటి మౌలికమైన ప్రెమిసెస్ మీద అసలు ఇరుపక్షాలదీ ఒకటే తోవా కాదా అనిన్నూ, అసలా పదాల్ని ఊరకే వాటి నాదాన్నీ అందాన్నీ అనువంశిక అర్థాల్నీ బట్టి అలవాటుగా వాడేస్తున్నామా అన్నదిన్నూ తేల్చుకుంటే తప్ప బేబెల్ టవర్ ఎక్కలేము. “విషయపరిగ్రహణపరిధి” పెంచుకోవటానికి కామెంటు బాక్సులు అనువైనతావులన్న మీ ముచ్చటైన ఆశావాదం పట్ల శంకితుడిగా, పరిధి పెంచుకుందామనే మీ వినమ్ర కుతూహలాన్ని ఒకసారి కంప్యూటరు కట్టి జీవితం వైపో కనీసం వేర్వేరు పుస్తకాల వైపో ఎక్కుపెట్టమని సలహా. అప్పటికీ ఏమీ స్ఫురించకపోయినా నష్టం లేదు. మరింత మెత్తని దాష్టీకంతో విరివిగా కామెంట్లు పెట్టుకుంటూ పోవచ్చు. శుభమా అని ఈ కథ కింద మీతో మాట్లాడాలని లేదు కాబట్టి, సమయాసందర్భాలను బట్టి మరలా తగులుకున్నప్పుడు మీ విషయగ్రహణపరిధి ముమ్మరంగా పెంచుతానని మాటిస్తూ… పుల్ స్టాఫ్.

    Reply
12. కె.కె. రామయ్య

    December 18, 2015 at 11:01 pm

    ప్రియమైన శ్రీ మెహర్ గారు, మన వ్యాఖ్యలు సందర్భ సరిహద్దులు దాటుతున్నా మీకు బదులు ఇవ్వాలనుకుంటున్నాను, పత్రిక సంపాదకులు అనుమతిస్తే. 1) శ్రీమాన్ కుశలోద్యోగ ప్రింటరు సమృద్ధ అని సంబోధించటం ద్వారా మీరు అనవసరమైన అక్కసు వెళ్లగక్కుకుంటున్నారనె అపవాదుకు గురవుతారు సుమా. 2) త్రిపుర పేరు పట్టుకుని త్రిపురతో సంబంధంలేని అందరిమీదా త్రిపురని మోపి ఆయన సమాధి నిద్దర చెడగొట్టటం ~ త్రిపుర గారు తన బాల్యంలో, విద్యార్ధి దశలో, ఆచార్య పదవిలో ఉన్ననాళ్లు, సాహిత్యం, ఉద్యమాలలో ఉన్ననాళ్లలో, స్నేహితులు, బంధువులు, పాఠకులు ఎవ్వరితోనూ ఎప్పుడూ ‘సమాధి నిద్దరలో’ లేరని నాకు కలిగిన అభిప్రాయం. త్రిపుర అందరికీ అందుబాటులో ఉండక్కరలేని అపురూపమైన ఓ మర్మ రహస్యం అని ఎవరైనా అనుకుంటే దాన్ని నేను అంగీకరించాల్సిన అవసరం లేదనుకుంటా. 3) నేను తక్కువ సమయమే కంప్యూటరుతో గడుపుతానని, జీవితం వైపు, వేర్వేరు పుస్తకాల వైపూ, వేర్వేరు వ్యాపకాల వైపూ చూస్తానని మీరు ఉహించలేకపోవటం నా తప్పు కాదు. మీ అభిప్రాయాన్ని మార్చాలని కూడా అనుకోవటంలేదు. 4) నేను కోరిన చర్చ నా వొక్కడి విషయగ్రహణపరిధి ‘ముమ్మరంగా’ పెంచుకోవడం కోసంగా మీరు అర్ధం చేసుకోవటం కూడా హాస్యాస్పదంగా లేదూ. దానికే అయితే నేను మీ ప్రాంగణం ముందు చేతులు కట్టుకుని పడిగాపులు కాసి ఉండేవాడినే. ఈ రచ్చబండ దారెందుకు ఎంచుకుంటాను. 5) నాలాంటి వాడెవరైనా ‘తెలిసిందే తత్త్వమని చీపురుకట్టలు పుచ్చుకుని సార్వజనీనమైన సున్నాలు పూస్తూ కాలుష్యం చేస్తున్నప్పుడు’ ఊహాతీతమైన తత్వ జ్ఞానాలన్నీ ప్రవచించి వాటిని ప్రక్షాళనమ్ చెయ్యొచ్చు కదా. పూడూరి రాజిరెడ్డి గారి “మంట” కధ చర్చనీయాంశం అయ్యింది కాబట్టి దాన్ని ఏవిధంగా అర్ధం చేసుకోవాలని అడిగితే

    Reply
13. కె.కె. రామయ్య

    December 18, 2015 at 11:18 pm

    “శుభమా అని ఈ కథ కింద మీతో ( అంటే అశుభమైన మీతో ) మాట్లాడాలని లేదు, మరలా తగులుకున్నప్పుడు మీ విషయగ్రహణపరిధి ముమ్మరంగా పెంచుతానని మాటిస్తూ” వంటి వ్యాఖ్యలు మీ గౌరవాన్ని ఇనుమడింప చేసేలా ఉన్నాయని మీరనుకుంటున్నారా?

    Reply
14. Meher

    December 19, 2015 at 10:38 am

    అక్కసా! రామ రామ! అసలు మీరేం ఉద్యోగం చేస్తుంటారో విధి నిర్వహణలో భాగంగా ఏం పీకి వేరు చేసి కట్టలు కడుతుంటారో కూడా నాకు తెలీదు. తనకు మాలిన పనికి మాలిన ధర్మంగా మీరు నోరు లేని జీవుల తరపున క్షేమకాంక్షితులై శ్రేయశ్చింతితులై వాళ్ళు నాలుగురాళ్లు సంపాదించుకునేందుకు వీలుగా వాళ్ళ తరపున ఎన్నారైల్ని ఉద్యోగాలు అడగటం చూస్తే ఆ అతి చొరవ మీకు సహజాతమా లేక కుశలోద్యోగ ఫలితమా అని తర్కించి ఎంచి చివరకు దాన్ని గౌరవార్థం ప్రవరలో చేర్చాల్సి వచ్చింది. ఇక ఇనుమడించే గౌరవాలూ తదితర బొంగు భోషాణాల పట్ల పెద్ద లెక్కా పత్రం లేనివాడినై కూడా చెప్పొచ్చేదేమిటంటే – అది ఎవరి నుంచి వస్తే లెక్కో ఎవరి దగ్గర తగ్గితే వెంట్రుక లెక్కో నాకు తెలుసు. ఈ విషయమై కడు “సందర్భ సరిహద్దులు” ఎరిగినవారైన మీరు మున్ముందు మీ మూకుమ్మడి ఈమెయిల్స్ లో సందర్భశుద్ధమైన కొనసాగింపులేమైనా చేస్తే ముందు నా ఫోనుకో మెసేజు పెట్టండి. మెయిలు స్పాము లోకి వెళ్ళి చూసుకుంటాను. (అసలు నన్ను ఆ వీరబాదుడు నుంచి శాశ్వతంగా మినహాయిస్తే మరింత సంతోషిస్తాను.)

    Reply
15. కె.కె. రామయ్య

    December 20, 2015 at 10:02 am

    మెహర్ ఓ నా ప్రియ మెహర్! వాటే ఫాల్!! మీ రచనా ప్రతిభ అభిమానిగా, మీ శ్రేయోభిలాషిగా ప్రస్తుతం మీరు ప్రదర్శిస్తున్న మానసిక స్థితి పట్ల ( అకారణ ద్వేష భరిత, నిందారోపణ, నేరారోపణ మానసిక స్థితి పట్ల ) జాలి పడుతున్నాను అనికూడా అనలేని అశక్తుడిని; మీరు నాలో కలిగించిన మాతృప్రేమ లాంటి భావనల వల్ల. ( ఆవిధంగా నాదీ ఓ మానసిక రుగ్మతే ). మీకు నచ్చని, అక్కరలేని వాళ్లతో కూడిన సభ్య సమాజం నుంచి పలాయనం కాకుండా అది హర్షించే స్థాయికి మీరు మరింతగా ఎదగగలరని, మీకా శక్తి ఉన్నదని విశ్వసిస్తూ …. పదుగురికి సంబంధించిన సాహితీ పత్రిక ‘వాకిలి’ స్థలాన్ని వ్యక్తిగత కక్షసాదింపుల నీచస్థాయికి దిగాజారుస్తున్నందుకు పత్రిక సంపాదకుల, పాఠకుల క్షమాబిక్ష నర్దిస్తూ ..

    ( గాయమయ్యింది, నొప్పి తగ్గటానికేవైనా తాయత్తు కట్టి ఇవవ్వా సామీ అని అందుబాటులో ఉన్న అద్భుతంగా బొమ్మలేసే ఓ సూఫీ సెయింట్ ముంగట, అందనంత దూరంలో ఉన్నా ఆలకిస్తాడని, అంతరంగ అలజడులకు శవాసన చిట్కాలు చెపుతాడని ఓ రెడ్ భికూ ముంగట మోకరిల్లితే … కొన్ని గాయాలు క్షాళన వైద్యం కోసమే చెయ్యబడతాయి, వోర్చుకోమని ఎంతో దయతో వాళ్లు నన్నాజ్ఞాపించారు మెహరూ ).

    Reply
16. Meher

    December 20, 2015 at 12:08 pm

    రామయ్యా, రెండు మూడు సార్లు మీ ఫోన్ ఎత్తి మాట్లాడిన పాపానికే ఒకసారి నా ఉద్యోగస్థితి, రెండుమూడు కామెంట్లతో ఇప్పుడు నా మానసికస్థితిని బాగా లెక్కకట్టారు! మాటల్లో వ్యక్తమైన మీ జాలిహృదయం చాలా మార్దవంగా ఉంది. మాటలదేముంది, మీ మీదా మీ మానసికస్థితి మీదా నేనూ ఎలాక్వెంట్‌గా జాలిపడవచ్చు. బాధకలిగితే కోపించటం తప్ప ‘for they know not what they are doing’ అనగలిగే కరుణామయులం కాము కాన ప్రస్తుతానికి ఇంతే. రచన నచ్చితే అడక్కుండానే అభిమానించవచ్చు, కాని అడక్కుండానే వారి తరపున అడుక్కుంటే అది అభిమానమెలా అవుతుంది అతిచొరవ అవుతుంది కాని. ఈ చిన్నవిషయం గ్రహించలేని మీరు మానసికస్థితుల గురించి మాట్లాడతారా? తోసేసి మళ్ళీ ‘వాటే ఫాల్’ అని వాపోతారేమయ్యా? పోనీ అడిగిన తర్వాతైనా దాని గురించి నా దగ్గర మాట్లాట్టానికి నోరెందుకు రాలేదు? అదేదో నాకే ఫోన్ చేస్తే మీ భ్రమలేవో నేనే తొలగించేవాడ్ని కదా? నన్ను ఉద్ధరించటం అనే క్రతువు వీధిలో పాంప్లెట్లు పంచిపెట్టినట్టు మీ ఈమెయిల్స్ లో పదిమంది ముందు జరగాలా? సభ్యసమాజంలోని సభ్యుల జాబితా అందరికీ ఒకేలా ఉండదు నాయనా? అడుక్కునే పరిస్థితి వస్తే తప్పకుండా నా నోరు తెరిచి నేను అడుక్కోగలను. నచ్చిన, అక్కర ఉన్న వాళ్ళతో సభ్యసమాజం నాకూ ఉంది. వివేచనారహిత సుహృద్భావం నాకు లేదు. మీ విగ్రహాలకు నన్ను దండలేయమనొద్దు.

    రాజిరెడ్డి ‘మంట’ మెహెర్ మంటకు అకేషన్ కావటం తప్పే అయినా, ఇలా వినిపిస్తే తప్ప వినపడేలా లేదు కాబట్టి తప్పలేదు.

    Reply
17. బి.అజయ్ ప్రసాద్

    December 21, 2015 at 12:51 pm

    దుఖాంతమైన ఈ మంటని నవ్వుతూ చదవటం కూడా ఒక విషాదమే. ఈ మంటని బాగుందని ఎలా చెప్పను..ఎప్పటికీ బాగాలేని స్థితి..

    Reply
18. కె.కె. రామయ్య

    December 21, 2015 at 2:00 pm

    ఎలొక్వెంట్ గా చెప్పిన అజయ్ ప్రసాద్ గారు,

    రాజిరెడ్డి గారి దుక్కఃబరిత “మంట” గురించి మీకే చేతనైన ప్రతిభావంతంగా మరింత వివరంగా రాయరూ;
    కాలం నాడు గొరుసన్న “చీడ” కధ మీద రాసినట్లు; సాక్షి మాదవ్ గారి “అభౌతిక స్వరం” మీద రాసినట్లు
    (అతడిని తనలోకి తీసుకున్న మౌనద్వారం అంటూ ).

    రాజిరెడ్డి గారి మంట “నన్ను నేను గుర్తుపట్టలేని పునరుద్ధానం” గురించా?

    ఈ నగరం నాకు తల్లి లాంటిది. ఎందరెందరో వీరుల్ని కని, పెంచి, కడుపులో దాచుకునీ, కాలం కాటేసిన నాడు కఫన్ కప్పి దాచుంచిన నగరం అది.
    రాజిరెడ్డి గారి కడుపు మంట చల్లారేలా నాలుగు ముక్కలు రాయమని మిమ్మల్ని ప్రార్ధించవచ్చా అజయ్ ప్రసాద్ గారూ.

    Reply
19. బి.అజయ్ ప్రసాద్

    December 22, 2015 at 11:12 am

    రామయ్య గారు..
    మీరనుకున్నంత ప్రతిభావంతుడ్ని కాదు. కథని చూడగలను.. ఇక్కడే మెహర్ చెప్పినట్టు అదొక అనుభవం. అది నాకు కావలసింది లేక నాదయితే దాని స్పర్శ తెలుస్తుంది. చదివి విశ్లేషించడానికి నా మనసూ, మాటా మూగది. నిలువెల్లా గాయాలపాలైన వాడినో హృదయంలో సువాసనలు నింపుకున్నవాడినో ఆయా గాయాల వాసనలను విశ్లేషించి చెప్పమంటే మెలికలు తిరిగి పిచ్చివాడైపోతాడు. అలా విశ్లేషించి భుజం చరుచుకుని ఆనందించడానికి కావలసినన్ని కథలు వస్తున్నాయి తెలుగులో అడుగడుగునా. మీరూ ఇటీవల అటువంటి కథలను చదివి ఆనందిస్తున్నట్టే కనిపిస్తున్నది. అవన్నీ కంటికి కనిపించే బయటి మంటల సంగతి. కాని ఇది లోపలి మంట. ఇది మీకు పూర్తిగా అనవసర విషయంగానే నాకు అనిపిస్తున్నది. మీరు త్రిపురకు ఎంత వీరభక్తులైనా సరే.

    నేననుకోవడం ..రాజిరెడ్డి మంట చల్లారేది కాదు. అది రాజిరెడ్డితో మొదలవ్వలేదు. నాగరికతలతో, నగరాలతో, లేక మీరనుకునే పునరుద్ధానం మాటున దాగిన సామాజిక ఆర్థిక కారణాలతో దానికి పనిలేదు. అది అనాది శూన్యం. అది తెలియకున్నంత వరకు ఏమీ లేదు. క్షేమ సమాచారలకేమీ లోటు లేదు. ఎరుకలోకి వస్తే మంట. ఇది దహిస్తే లోపలా బయటా ఏదీ మిగలదు.

    ఎదురుచూసేదేదో భౌతికంగా ఎప్పటికీ ఏదీ కలవక, అడుగడుగున తనకీ అద్దంలో కనిపించేదానికీ పొంతన కుదరక, దేహాత్మ వాంఛల తృప్తి తీరక తుత్తినియలై చివరికి అభౌతికంగానే చల్లారే(?) విషాదమే ఈ మంట.

    నేను చూసిన కొంతమంది మహాత్ములు (త్రిపురతో సహా) ఈ మంటని చల్లార్చుకునే ప్రయత్నమే చేస్తుంటారు. .. కరుణతో… చుట్టుపక్కలవారి పట్ల వాత్సల్యంతో.. చల్లబడుతూ..

    Reply
20. కె.కె. రామయ్య

    December 23, 2015 at 10:24 am

    ప్రియమైన శ్రీ అజయ్ ప్రసాదు గారూ, మీ పై నేను పెట్టుకున్న ఆశను వమ్ముచెయ్యకుండా అడిగిన దానికంటే, ఆశించినదానికంటే ఎక్కువగానే ఇచ్చినందుకు కృతజ్ఞతలు.

    ” కొన్ని ఊహాజనిత విలువల్ని ప్రేమించి, ఉన్నతి సాధించినట్టుగా భ్రమించి, బతకడంలో మమేకం కాలేక, అంచుల వెంబడి జారిపోయి, ఎటూ కాకుండా అయిపోయి… ” ప్రియమైన రాజిరెడ్డి గారి “మంట” దీన్ని గురించేనా ?

    ఆత్మగతాశ్రయమ్ గా వ్యక్తీ ఓ అనాది శూన్యంలో చిక్కుకుపోయి దహించుకు పోవాలా లేక సామూహిక ప్రయోజనాలకై స్వప్నించాలా?

    స్త్రీ మనోకుహరం పట్ల భయం, సామూహిక పోరాటాల పట్ల నిరసన, ‘దుఃఖం, శూన్యం మధ్య ఏం కోరుకోవాలనే డోలాయమానమ్, సామాన్య జీవన సౌన్దర్యాన్ని సెలబ్రేట్ చెయ్యలేకపోవటమ్, పల్లెతో అల్లుకున్నఆత్మీయ బాల్యానికి, బతుకు తెరువుకై వచ్చిన బస్తీ బతుకు కృతకవిలువలకీ అటూఇటూ కాకుండా పోయిన ఎలియనేషన్ వంటీ మానసిక జాడ్యాలనధిగమించి మనసుని ఇంకేదో ఉన్నతమైన ఆశయం వైపు మళ్లించటమ్ సాధ్యం కాదా ?

    ఈ డబ్బారేకుల సుబ్బారాయుడు మళ్లీ నేమ్ డ్రాపింగ్ చేస్తున్నాడని విసుక్కోనంటే ఓ చిన్న మాట. నిన్న (21-12-15) బెంగుళూరు గాంధి భవన్ లో అతినిరాడంబరంగా జరిగిన తన సన్మానసభ ఇష్టాగోష్టిలో మాట్లాడుతూ ప్రసిద్ధ కన్నడ ( ఆర్ట్ ఫిలిం ) సినీ దర్శకుడు శ్రీ గిరీష్ కాసరవల్లి ప్రతి ఆర్ట్ ఫాం (సినిమా మాద్యం కూడా) ఓ మూడు లేయర్ల్లలో; ఒకటి వ్యక్తీపరంగా, మరోటి సాంఘిక, ఆర్ధిక రాజకీయ నేపధ్యాల పరంగా; మూడోది మెటాఫిజికల్ లేయర్ గా చూపించాలి అని అన్నారు. ఈ థియరీ ని నేను రాజిరెడ్డి గారి మంట కధతో అన్వయించుకుని అర్థంచేసుకోవటానికి ప్రయత్నిస్తా. కాకుంటే మీలాంటి ప్రతిభావంతుల సాయం ఉంటే పని మరింత సులువవుతుంది. ఈ అవగాహన మీకు అనవసర విషయం అని అనొద్దు ప్లీజ్. మీరు దారిచూపుతున్నది నాకొక్కడికే కాదు, నాలాంటి అనేకమంది పాఠకులకి.

    కాని రామాయణమంతా విని మళ్లీ రావుడికి సీతేమవుతుంది అని అడిగే నా అజ్ఞాన అధర్మ సందేహాన్ని మీ ముందుంచుతా …. పెద్దలు హెచార్కే గారన్న “చాల అబ్జెక్షనబుల్ అని పేరెన్నిక గన్న మాటల్ని సునాయాసంగా వాడే” య్యకుండా కూడా రాజిరెడ్డి గారు ఈ అద్భుత రససృజన చెయ్యలేరా.

    మీరు చూసిన కొంతమంది మహాత్ముల (త్రిపురతో సహా) కరుణ, వాత్సల్యం చాయలు మీలోనూ నాకు కనిపిస్తున్నందుకు మీకు నా వొందనాలు. వొంటరి దహనాలనుంచి సామాజిక, సార్వజనీక సంక్షేమ జ్వలనాల వైపు రాజిరెడ్డి పయనించాలని మొక్కుకుంటా ….

    Reply
21. బి.అజయ్ ప్రసాద్

    December 23, 2015 at 12:30 pm

    రామయ్య గారూ…
    మీరు కథను మళ్ళీ మొదటికి తెస్తున్నారు. మీ సామూహిక ప్రయోజనాలను జ్వలించి సాధించే కథలకు కొదవేం లేదు. ఎక్కడ చూసినా కుప్పలు తెప్పలు. ప్రయోజనాలన్నీ పొంగిపొర్లుతున్నాయి కదా. ఈ కథతో సామూహిక ప్రయోజనాలకు వచ్చిన ముప్పేమిటో నాకైతే తెలియదు. మీరు ఎంత నెడదామనుకున్నా సామూహిక ప్రయోజనాల కథల వలయంలో రాజిరెడ్డి ఇమడడు.

    ఒకరు ఇలా రాయాలి లేక ఇలా రాయద్దు, ఇది అప్రయోజనం వంటి దబాయింపులతో మీరేమి సాధిద్దామనుకుంటున్నారు.

    “చాలా ఆబ్జెక్షనబుల్ అని పేరెన్నికగన్న మాటల్ని” అని హెచ్చార్కె గారు చెప్పడాన్ని మీరెలా అర్థం చేసుకున్నారో నాకైతే తెలీదు. మర్యాద రామన్న ముసుగు భాష ఈ కథకు నప్పదు. మీ మనసు పల్లెలో ఉంటే ఇదింకా అలా ఎందుకో సులభంగా అర్థమవుతుంది. కథ రాసిన తరువాత అటువంటి పేరెన్నికగన్న మాటలను రాజిరెడ్డి ఇంకా తగ్గించుకున్నాడని నాకెందుకో బలంగా అనిపిస్తూ ఉంది. ఇంక సెలవు.

    Reply
22. కె.కె. రామయ్య

    December 23, 2015 at 6:13 pm

    శ్రీ కాశిభట్ల వేణుగోపాల్ గారికి ఫోనుచేసి రాజిరెడ్డి గారి “మంట” కధ చదవమని విన్నవించుకున్నాను. ( వాకిలి అంటే వి డబల్ ఏ అని గూగుల్ సెర్చ్ కొట్టండి సార్ అన్నా. ఎందుకైనా మంచిదని ప్రింటు కాపీ కూడా కర్నూలు కి పోస్ట్ చేస్తున్నా ). నా చాదస్తానికి, సతాయింపుకి మీ వాళ్ళిద్దరూ ఇలా మందలించారు సార్ అని కూడా పితూర్లు చెప్పా. 17వ శతాబ్దంలో వచ్చిన ఫ్రెంచ్, ఇటాలియన్ సాహిత్యాలతో పోల్చుకుంటే 21వ శతాబ్దంలో వస్తున్న మన తెలుగు సాహిత్యం ఇంకా ఎంత వెనకబడి ఉంది అంటూ కాశిభట్ల గారు ఆవేదన వ్యక్తం చేసారు. రాజిరెడ్డి ఏవయ్యాడు ఈ మధ్య నాకు కనిపించటంలేదు అంటే ఏదో పెద్ద తెలిసినవాడిలా సాక్షిలో తన సాహిత్యం పేజీ ఆదోరం నుండి సోమవారానికి మార్చినట్లున్నాడండీ అంటూ నట్లు కొట్టా. కాశిభట్ల వేణుగోపాల్ గారు అపాత్రదానంగా ఇచ్చిన ‘థాంక్యూ’ కి సిగ్గుతో కుచించుకుపోయా.

    Reply
23. Krishna Veni Chari

    January 16, 2016 at 11:07 pm

    >Stream of consciousness< executed pretty well.

    Reply
24. Vasista

    March 2, 2016 at 1:08 pm

    రాజిరెడ్డి గారు అంపశయ్య నవీన్ గారిని గుర్తు తెచ్చారు. nice story sir….., Expecting more n more from u.

    Reply