సంచిక: జనవరి 2013

కలకలం…
గులకరాయి చుట్టూ తరంగం కాదు తరంగాలు..
తరంగాల్లో ఒక చలనం
చలనమే తరంగమా
చలనం ఆ తరంగానిదా… రాయిదా… ఆ రాతిని మోసుకొచ్చిన గాలిదా..
గాలిలో నిశ్శబ్దం రాయి దృశ్యం తరంగం ఒక ప్రతిబింబం
శ్వాసలోనూ గాలే గుండెలో ఎప్పుడూ గులకరాళ్ళే.. తెరలు తెరలుగా భావ తరంగాలే

ఉలికిపాటైన అనుభవాలూ..
నిశ్శబ్దాన్ని చెల్లాచెదురు చేసుకుంటూ
నిశ్శబ్దాన్నే వెతుక్కుంటూ

ఘడియఘడియనూ మరనివ్వని లోకంలో అలౌకికత్వం అనుభవించగలవా…
అయితే నువ్వు నా యోగివే నాలోని యోగత్వానివే
చెట్టాపట్టాలేసుకు తిరుగుదాం అనంతాన్ని అరచేతిలో బంతల్లే ఆడుకుంటూ!

వాన్ని చూసినపుడల్లా
జాతీయ పతాకమే గుర్తొస్తుంది నాకు
భిన్నత్వం లో ఏకత్వాన్ని చూపే
భారతీయతకు చిహ్నం లా కనిపిస్తూ
గంపెడు ఉత్సాహాన్ని
పొట్లం కట్టి
నోటినిండా పోసేస్తాడు..

ఆనందాన్నీ.. ఉత్సాహాన్నీతదాత్మ్యతనీ…
సరైన పాళ్ళలో వేసే
ఆ వేళ్ళని చూస్తే
ఙ్ఞానాన్ని పూసుకొని
వెలిగే జ్యొతుళ్ళా కనిపిస్తాయ్…

గళ్ళీ మొదట్లో డబ్బలో కూర్చొని
పొద్దున్నే కొన్ని వార్తల్ని పంచుతూ..
కొన్ని ఊపిరి తిత్తులలో
ఉత్సాహాన్ని నింపే పనిలో
మునిగి పోతాడు

నవ్వుల బుడ్డుడిలా
సంతోషాన్ని.. పంచి ఎంత
సంపాదిస్తాడో గానీ
తన దగ్గర్నుండిపూర్తిగా »

అచంచలమైన ఆత్మ విశ్వాసాన్ని ప్రకటిస్తూనే
అశాశ్వత అందాన్నెందుకు వెతుకుతావు?

అనంత శూన్య మహా నాదంలో
అపస్వరమెందుకు వింటావు?

అంతరీక్షణ ప్రళయ తాండవం లో
ఆత్మను ఎందుకు అభాసు చేసుకుంటావు?

జీర్ణించుకోలేక నువ్వు కక్కిన వమనం ..
ఒకప్పుడిష్టంగా భుజించిన కీర్తుల విందని ఎందుకు గ్రహించవు ?

నీ ఆకళ్ళ వాకిళ్ళలో
మనఃదీపాన్నెందుకు కొండెక్కిస్తావు?

చీకట్ల మిణుగుర్ల ఊతంతో నడుస్తూ..
అస్తిత్వ వెలుగులంటే భయపడతావెందుకు?

నిజాన్నే చూస్తానంటూ
ఆత్మ విధ్వంసపు దుప్పట్లో శీతముసుగేస్తావెందుకు?

అస్ఖలిత బ్రహ్మచారినంటూ
అప్రాప్త సుందరి కోసం అర్రులు చాస్తావెందుకు?

తెగిపడిన బతుకు శకలాల నడుమ
స్వప్న స్ఖలనాన్నెందుకు ఆశిస్తావ్ ?

వరండాలో గాలిని పలకరిస్తూనే
కుడి ఎడమల వీధి వెంట గాలిస్తుంటా …
ఎవరైనా మిత్రుడు
నాకోసం వస్తాడని
కొంత జీవితాన్ని కానుకగా తెస్తాడని …

వేపపండును చప్పరిస్తూ
చెట్టు మీది తొండ నిశ్చింతను గమనిస్తూనే
గేటు దగ్గర కంటి శకలాన్ని
నిలపటం మాత్రం వదలను

నా బాల్యాన్ని పిల్లిగుంత లేయించే
మిత్రుడో…
నా చిలిపి హార్మోనుల కాలేజీ తెగింపును
మరో సారి తెరమీదికి తీసుకోచ్చే
సహవాసి ఎవరైనా వస్తుండవ చ్చని …

ద్వారం దగ్గర చూపులు
అనుకోకుండానే దిక్కుల్ని
జల్లెడ పడుతుంది .

ఒంటరితనం ఒకటే గుస…
పూర్తిగా »

ఇక కన్నీళ్ల పిడి గుద్దుల్ని భరించలేను
అపజయాల దిగుడు బావిలో ఆత్మహత్యించలేను
నాకో నిర్భయ ప్రదేశం కావాలి
ఎండ తళుక్కున మెరిసే వెచ్చని నవ్వు కావాలి
నా మనసుకు తూనీగ కాలూన్చే చిన్ని ఆధారం కావాలి
అనుక్షణం తలలూపే పైర్లని ముద్దాడే ఏటవాలు తెమ్మెర కావాలి
నేనో అమాయకపు దీపప్పురుగుని
ప్రపంచం మెరుగుల్ని నురుగై పూసుకుని కూలబడతాను
కళ్ల ఆధారంతో కవిత్వాలల్లుకుని
కందిరీగల కాలాన్ని రెక్కలార్చుకుంటూ పోయే సీతాకోకచిలుకని
ఆగిన ప్రతిచోటా వెన్నెల పుష్పాలు జలజలా రాలాలి నాకు
చూపు సాగినంత మేరా కెరటాలు పాదాల ముందు ప్రత్యక్షమవ్వాలి
…
పూర్తిగా »

ఎండప్పుడు
వర్షమప్పుడు
చెట్టు నీడన
తల దాచుకున్నటు
ఆలోచిస్తున్నప్పుడల్లా
మెదడ్లో
మర్రి ఊడలు
మట్టిలోకి చొచ్చుకుపోతాయి
ఆబ్విచ్యురి కాలంకి
నా పోట్రైట్
నేనే వేసుకుంటునట్టు.
శ్వాసాగిన వేళ
నా కళ్ళని
మూసే అరచేతుల్లోకి
నీల పచ్చని సాంబ్రాణి
ధూపమై ప్రవహిస్తా
నా నేలలోని
తపన సుగంధం
ఆమె తనువులో తచ్చాడే
వైతరణిలా
ఇక ఎడబాటు లేని కలయిక
వాటర్ కలర్స్
లాండ్ స్కేప్ పెయింటింగ్ అవుతుంది.

కాలి బొగ్గైన నా శరీరం
        పదే పదే చితిలో ఎత్తి పెడుతున్నావ్.
అయినా
బూడిద చెయ్యలేకపోయావ్
చెయ్యలేవు…

పిండైన నా హృదయపు
      కాలిన నెత్తురు
             చల్లబరుస్తోంది చితిని.

విచలితమైన కళ్ళ ప్రశ్నకీ రోజు
        జవాబు కావాలి
మూగబోయిన నా కంఠంలోని
        ఆర్తనాదానికి న్యాయం కావాలి

విశృంఖల సమాజపు
పాడు పడ్డ మెదడుకి
        తలకొరివి పెట్టి
        వచ్చి
        నా బూడిదను గంగలో కలుపు
ఒక రజనీగంధ పూవుతో పాటు

తెలుగు అనువాదం: గరికపాటి పవన్…
పూర్తిగా »