మనసుకుండలో కవ్వం కదిలి
కడుపులో సుళ్లు తిరిగాకే
కవిత్వం ఒలకాలి బయటికి
హృదయాన్ని ఊగజేసే
భావతీవ్రతే పునాది అయి
అందమైన ఊహల సౌధాలు
తెలివిడి నేత్రాల ముందర
నిలబడాలి నిటారుగా
పొగలకుండా పగలకుండా
పులుగు పిల్ల రాదు గుడ్డు లోంచి బయటికి
శుష్కశూన్య ఇసుకతిన్నెల మీద
చిగురింతల ఆశలు వృథా అవుతయ్
బీడువడ్డ కవన మరుభూమిలో
పదడంబాల ఎరువులు పని చేయవు
ఆల్కెమీ రహస్యం అందరికీ తెలియదు
దుక్కి దున్ని పండించే కళాసేద్యం
పూల పరుపులు పరచిన బాట కాదు
మనోమాగాణికి ఆరుతడి పెట్టి
భావబీజాల్ని చల్లుకోవాలి
గింజ గట్టితనం ఉట్టిపడేలా మొలిస్తేనే
మొక్కను వరిస్తుంది మొక్కవోనితనం
Manchi kavitha.abhinandnalu.
కవితా రహస్యాన్ని చక్కగా చెప్పారు ఎలనాగ గారు, పొలం సేద్యం కలం సేద్యం అల్లాటప్పా కాదు ,కారాదు కూడా. శుభాభినందనలు.
నాగరాజు గారు, దాసరాజు గారు – ఇద్దరికీ ధన్యవాదాలు
ఎలనాగ గారూ,
మొక్కను వరిస్తుంది మొక్కవోనితనం… అన్న చమత్కారం బాగుంది.
“మనో మాగాణికి ఆరుతడి పెట్టె మార్గం” … వివరించితే బాగుండేది.
అభినందనలు.
మూర్తి గారూ,
సహృదయతతో స్పందించినందుకు కృతజ్ఞతలు.ఆ మార్గాన్ని ఎవరికి వారు తనదైన
రీతిలోరూపొందించుకోవాలి.అది వేర్వేరు వ్యక్తుల్లో వేర్వేరు విధాలుగా ఉండొచ్చు.
నేను రాసింది వ్యాసం కాదు కవిత.అయినా వివరించటం తప్పనిసరి అంటారా?
మీది సునిశితమైన పరిశీలనా శక్తి.అభినందనలు.
బావుంది ఎలనాగ గారు …కవిత్వపు పురిటి నొప్పులు అనుభవించిన వానికే తెలుస్తాయి ….ధన్యవాదాలు