జావెద్ నా ప్రాణ స్నేహితుడు. మా మధ్య ఏలాంటి దాపరికాలు లేవు. ఇద్దరం గంటల తరబడి పిచ్చాపాటి మాట్లడుకునేవాళ్లం. అతడికి దగ్గరి బంధువులతో పడేది కాదు. కొన్నాళ్ళనుంచి గంటల తరబడి ఏకాంతంగా ఉండేవాడు. పలకరిస్తేనే మాట్లాడేవాడు కాదు. వాడిలో ఉన్న చలాకితనం మాయమవుతున్నట్లు గ్రహించి, ఓ రోజు ” ఏంట్రా…ఏమిటి సంగతి? ఆకాశం లో ఏముందని అలా గంటల తరబడి చూస్తుంటావు? ఇలాగే ఉంటే ఓ రోజు పిచ్చివాడివైపోగలవు” అని అన్నాను.
గట్టిగా ఓ నిట్టూర్పు విడిచి, “ అలాగే అనుకో…!?” అని జవాబు ఇచ్చాడు.
“ఫర్ ద గాడ్ సేక్ జావెద్ అసలు సంగతేమిటో చెప్పు. నా దగ్గర నీకు సీక్రేట్స్ ఏమి లేవుగా…” ప్రాధేయపడ్డాను వాడి అవస్థ…
పూర్తిగా »
వ్యాఖ్యలు
jyothivalaboju on మలిన బాష్ప మౌక్తికమ్ము!
jawaharlal on పక్షుల భాష
jawaharlal on పక్షుల భాష
బొల్లోజు బాబా on జీవన సౌందర్య సౌరభం – ఇస్మాయిల్ పద్యం.
విలాసాగరం రవీందర్ on కవిత్వం రాయడం కన్నా కవిత్వంగా బతకడమే ఇష్టం: ఇక్బాల్ చంద్