కొన్ని క్షణాలఆదమరపులో
ఊహకందని వ్యూహాలై
తమలో తాముగా కలహ కోలాహలం
కానరాని సైన్యాల కవాతులు
కొన్ని ఆయుధాల స్పర్శలు
జ్ఞాపకాల్ని పురికొల్పి
వెన్నెల రుధిరాన్ని వర్షిస్తున్నా
కమ్ముకున్న దారులన్నీ
స్నేహించే వైరివర్గమే.
అటు కాదు ఇటని గుసగుసలతో
బాణాలన్నీ నావేపే.
వేగంగా పరుగు
దూరంగా పరుగు
దగ్గర దగ్గరగా నీడల్లే
కమ్ముకునే కోటి కోర్కెల పరుగు
ఎన్నో నమ్మకాల కవచాలు చిద్రాలైనా
నలుదిక్కులుగా చీలిన ఆకాశంలా
రూపం మార్చుకునే నీటిలా
దారులన్నీ తిరిగి హరితమై మొలకెత్తుతాయి
శ్వాస మునిపంట బిగపట్టి
ఒక్కో అడుగూ ముందుకే.
శత్రువుతో స్నేహించడం నేర్పడమే
జీవితపు మొదటి సంజీవిని
నీదీ నాదనే మోహాల్ని కరిగించే ఒక తావీజ్
ప్రపంచపు శాంతిదూతల నమాజ్
రాళ్ళ పగుళ్ళలో చిక్కుకున్న చర్మపు తునకలు
గాయాల్ని స్నేహించే ఓషధీ శిరస్సులు
హృదయాన్ని నిరంతరంగా స్నానిస్తున్న రక్తమంతా
జీవితపు వెలుగు జ్వాలయ్యేవరకూ
సంధి విరమణలేని శ్వాసలా
ఈ యుద్ధభూమి సజీవం
ఎన్ని బాధామయ ఘడియలు అధిరోహించాక
ఆ తావీజ్ మహిమనౌతానో…
హృదయ జ్వాల ఈ కవితలో నర్తిస్తోంది. అభినందనలు మాడమ్..
ఠాంక్యూ వర్మ గారు
కొన్ని ఆననందాలూ బాధల్లోనే కదా అక్షరాలూ జన్మించేదీ
నేటికాలపు పద్మవ్యూహాల మధ్య అభిమన్యుల మనో సంఘర్షణని అద్భుతమైన నడకలో చెప్పారు Mam !!
అది ఒక నిరంతర జీవిత వ్యూహమ్ కదా రేఖా…
ఏది ఏమైనా యుద్ధం తప్పదు… గాయాలూ తప్పవు …
ఆ గాయాలకీ మనమే లేపనాలు వెతకాలీ
‘ఎన్నో నమ్మకాల కవచాలు చిద్రాలైనా
నలుదిక్కులుగా చీలిన ఆకాశంలా
రూపం మార్చుకునే నీటిలా
దారులన్నీ తిరిగి హరితమై మొలకెత్తుతాయి’
Wah wah Jayashree garu…
వాడే లతకు ఎదురై వచ్చు
వాడని వసంత మాసం
- దేవులపల్లి
ఆకురాలు అడవికి ఒక
ఆమని దయచేసింది
- శేషేంద్ర శర్మ
తరలిరాద తనే వసంతం
తన దరికి రాని వనాల కోసం
- సిరివెన్నెల
శూన్యమన్నది లేనేలేదు కదా
తావీజ్ – మనసే అయినపుడు
- శ్రీశైల్ రెడ్డి
*** శూన్యమన్నది లేనేలేదు కదా
తావీజ్ – మనసే అయినపుడు ***
మీరు పెట్టిన మెలిక కి తిరుగు లేదు.
చదువరి సమ ఉజ్జీ అయినపుడు ఆ కవిత ఉనికి సార్థకం అయినట్టే !
“శత్రువుతో స్నేహించడం నేర్పడమే | జీవితపు మొదటి సంజీవిని” — మధురపద భూయిష్టమైన శక్తిమంతమైన, ఆశావాదపు సందేశం. జయశ్రీ గారి ముద్ర సంపూర్ణం.
సర్
మీ కాంప్లిమెంట్ లోని వాక్యం – నాకెంతో నచ్చిన వాక్యం ఈ కవితలో… ఇది రాసిన తర్వాత నాన్కుగా నేను ఎన్నో సార్లు సెల్ఫ్ వార్నింగ్ లా ఉపయోగించుకున్న వాక్యం అదీ… థాంక్యూ సో మచ్ సర్
Prati saram Oka aksharamai prati aksharam Oka kavithaa pravahamai……kavithaa sagaram lo kalisi kalahinchukune kolahalam kanipistondi……..bandhalaki badha viluva…..badhaki bandham goppadanam telustundi…
థాంక్స్ అ లాట్… నీ నుంచీ ఇంత పెద్ద కామెంట్ రావడం — బూస్టూ బోర్నవిటా నాకు…
థాంక్యూ కౌశిక్
“ఎన్ని బాధామయ ఘడియలు అధిరోహించాక
ఆ తావీజ్ మహిమనౌతానో”
జయశ్రీ గారూ, నా తెలుగింకా తెలుగు పోయెట్రీని అర్థం చేసుకునేటంతగా అభివృద్ధి చెందలేదు-అని అనుకునేదాన్ని. కానీ ఒకటికి రెండు సార్లు చదివితే, అర్థం అయిందనిపిస్తోంది.
ఈ పై కప్లెట్, మీ పద్యాన్ని సమ్మరైస్ చేసింది. బాగా రాశారు.
తెలుగు అర్థం చేసుకోవడం పట్ల మీ ప్రయత్నాలన్నవి ఎప్పటికప్పుడు అబ్బురపరుస్తూనే వుంటాయి వేణి గారు… థాంక్స్ అ లాట్. యూ ఆర్ మోర్ తెలుగూ దాన్ మీ…
“శత్రువుతో స్నేహించడం నేర్పడమే
జీవితపు మొదటి సంజీవిని” చాలా అరుదుగా వినిపించె మాటలివి. కొండంత ధైర్యమూ, ఏనుగంత బలమూ సాహిత్యం పై ఉంటెనె కాని ఇలా రాయలేము. కుడోస్ జయా. మంచి పోయెం ఇచ్చారు.
థాంక్ యూ దేవ్ జీ
కొన్ని పోరాటాలు అంతర్గతం గా సాగుతూ బహిర్గతం అయ్యేవేళ బలంగా రూపాన్తరమ్ చెన్దటానికి మధ్య గడిచిన కాలం కవితగా రికార్డ్ చెయ్యడం కూడా పాజిబుల్ అన్న విషయం అర్థం అయ్యింది. ఆ ఘర్షణా కాలం లో బలాన్నిచ్చిన భావాల్లో ఇది కూడా ఒకటి. బాలెన్స్డ్ జీవితం కోసం శత్రువుని స్నేహించడమ్ అవసరం అన్నదీ ఇప్పుడు స్టూడెంట్లకి టీచ్ చేసే లెసన్ లో అంతర్గత భాగం చెయ్యగలిగాను.
“శత్రువుతో స్నేహించడం నేర్పడమే
జీవితపు మొదటి సంజీవిని” —-
మీ కవితకు ఊపిరి – అనిపించిన ముత్యాక్షర సరాలు..
థాంక్యూ సర్..
కొన్ని పదబంధాలు చాలా బాగున్నాయి,
మనసు లోతుల్లోంచీ ఆవిష్కరింపబడిన భావాల పరంపర అచ్చంగా భాషగా రూపుదిద్దుకోవడం అరుదు. అది జరిగింది ఈ కవితలో.
రూపు దిద్దుకున్న భావాలు రీడర్స్ కి చేరడం ఆ కవితకి సార్థకత
థాంక్స్ మహేష్ గారు
Super
థాంక్యూ విపిన్