మేఘాల కొమ్మల్లో
ఆలోచనల లేత పరిగల్ని
పోగేస్తూ..
ముక్కున మూటకడుతూ…
అల్లుకున్న గూడు ఉనికీ ఆలోచనే…
కురవని మేఘంలా
చినుకుల్లా దాగిన ఆవిర్లు..
నిజాల్ని నిప్పుల్నీ
నాణానికి రెండు పార్శ్వాల్నీ..
ఏక కాలం లో భరించాలి..
అరచేత జీవితాన్ని మోస్తూ..
గుండెతో జీవిస్తూ
అట్లాస్ లా ష్రగ్ చేయాలనిపిస్తోందీ..
పాతేసుకున్న పాతలూ..
చొచ్చుకొస్తున్న కొత్తలూ
పగుళ్ళవుతున్న పురాతనాలూ
ఇక్కడో గడ్దిపరక మొలిచింది చూడు
కొత్తగా.. పచ్చగా.. పదిలంగా
గాలీ వెలుతుర్ల సంగమ శ్వాసగా..
తెరిచి వుంచు గుండెని
తొలి శ్వాసలా పీల్చు ప్రతి శ్వాసనీ
తలపు తొలకరి చినుకు గా
చిరు పచ్చికల ఆశలవ్వొచ్చు
బ్రతుకు పచ్చిక పానుపైనా చాలు
అలిసినపుడు నీకు నీవై సేదతీరేందుకు!
ఏక సూత్రత లోపించినట్టు అనిపిస్తోంది. ప్రతీకల మధ్య సమన్వయము కుధరలేమో?
Dr Lingareddy Kasula garu..
అక్షరాల కాన్వాస్ లో
భావాల రంగులు..
పరుచుకుంటూ వెళ్ళడం
భిన్నతలోనే భావుకత విత్తనం పెరుగుతుందేమో..
బ్రతుకు పచ్చిక పానుపైనా చాలు
అలిసినపుడు నీకు నీవై సేదతీరేందుకు!
- కవిత మొత్తం ఈ చివరి పంక్తి వేపు నిర్మితమయిన అందమయిన కట్టడం..నాకు ఈ కవితలో శైలి నచ్చింది. మొదటి వాక్యం నించి నిర్మించుకుంటూ వచ్చిన పిచ్చుక గూడు లాంటి సున్నితమయిన కట్టడం..
ఒక తోటమాలి.. తోటలో పెంచిన మొక్కల పువ్వుల్ని స్పృశించిన సున్నితత్వం మీ ప్రతి ఆత్మీయ స్పందనలో విదితం.
Thank you Afsarji
//ఇక్కడో గడ్దిపరక మొలిచింది చూడు
కొత్తగా.. పచ్చగా.. పదిలంగా
గాలీ వెలుతుర్ల సంగమ శ్వాసగా..// andhamaina bhavana .. nijame oka apajayam , niraasha , ontari thanapu pagullalonchi ilanti gaddini molaketthada chusinappude , manishigaa manishiki aanandam vesedi kadu
Thank you dear Mercy..