ష్… అతడొచ్చాడు..
నిశ్శబ్దం హెచ్చరించింది..
క్లిక్ క్లిక్… తలుపు తాళం పలికింది
అడుగుల చప్పుడుతో పాటు, బరువు ఊపిరి మోసుకొచ్చిన శబ్దం
నిశ్శబ్దాన్ని కలిపేసుకుంది
పయనమెక్కడికో తెలుసన్న పాదం
ఆశల్ని పాడే హృదయం
ఆకాశంలో వున్న కలలూ
నేలమీద నిజాలు చేయాలన్న మొండితనం
ఆస్తులుగా మోసుకొచ్చాడు.
స్వప్నాల పచ్చిక మీద
జివితేచ్చని సృష్టిస్తూ సాగుతున్న
నిశ్శబ్ద చిత్రకారుడు
నేస్తులుగా మలుచుకున్న వాళ్ళలో తన కలల్ని తురిమాడు
అంతా శుభమస్తే అయితే సమస్యేంటి
కాలానికీ కలతలకీ కన్నీళ్ళకీ కొదవేంటీ…
అన్నిటికీ ఆ నాలుగు గోడలూ మౌన సాక్షులు
కలత రాత్రుల్లా దొరలిన పరుపూ
ఆవిరైన కన్నీళ్ళ వేదన మోసిన దిండు గలీబు
ఏం చేయగలవు…
నిరాశకి నిశ్శబ్దపు ఓదార్పవ్వడం తప్ప
బాధల అగాధాల్ని కప్పేసిన దుప్పటవ్వడం తప్ప…
రాళ్ళ వంటి మనసుల్లో తన స్వప్నాలు ముక్కలైనా
ఏరుకుని, కూర్చుకుని, కొత్త నగిషీలు దిద్ది వజ్రపు తునకలా నవ్వుతాడు
అతడొక నడిచే స్వప్నం
నిజాల నిప్పు రాజేసి తన చుట్టూ ధైర్యం వెలిగిస్తాడు
తనలో తానై తన ఊహా చిత్రం ప్రపంచం నివ్వెరపడేలా నిలబెడతాడు
(dedicated to all the ever loner dreamers)
స్వప్నాల పచ్చిక మీద
జివితేచ్చని సృష్టిస్తూ సాగుతున్న
నిశ్శబ్ద చిత్రకారుడు
Sheer Amazed at the grand canvas on which you created the Utopian “He” jaya… the dreams are never alone neither the dreamer.. they have nature, and sunny smile of sunrise and melancholy of sunset as well..నేస్తులుగా మలుచుకున్న వాళ్ళలో తన కలల్ని తురిమాడు…. so he lives.. eternally… with the great smile of by gone era.. kudos to the introspection.. which can bring.. రాళ్ళ వంటి మనసుల్లో తన స్వప్నాలు ముక్కలైనా
ఏరుకుని, కూర్చుకుని, కొత్త నగిషీలు దిద్ది వజ్రపు తునకలా నవ్వుతాడు… do i need to say more..??
Speaking to you has always been a nice feel for me Dear Padma..
u said it well my sweet angel..!
స్వప్నాల పచ్చిక మీద
జివితేచ్చని సృష్టిస్తూ సాగుతున్న
నిశ్శబ్ద చిత్రకారుడు!!
mee bhaavanaa patima, adbhutam!
chaalaa koddi mandilo ilanti inthati kavita drusti untundi!
hats off jayasree gaaru. naaku mimmalni choostey asooyagaa undi.
Thank you very much Rajasekhar garu..
Still I need to read so much before any attempt to write. And I love both..
” రాళ్ళ వంటి మనసుల్లో తన స్వప్నాలు ముక్కలైనా
ఏరుకుని, కూర్చుకుని, కొత్త నగిషీలు దిద్ది వజ్రపు తునకలా నవ్వుతాడు
అతడొక నడిచే స్వప్నం…”
entha baaga chepparakkaa
“నిశ్శబ్ద చిత్రకారుడు” avasaramaina snehithudu
Thank you dear Mercy.. yes..the heart can befriend the silent sculptor as we find many such around us.. and in us as well
వాడిన ఇమేజరీ, వేసిన స్కెచ్…ఒక అద్భుతపదచిత్రం. వ్యక్తిని వ్యక్తిత్వంలా కళ్ళకుకట్టినవైనం బాగున్నాయి.
Thank you Mahesh garu
అతడు అదృష్టవంతుడు ముత్యపుచిప్పలో పడిన చినుకై కవిత్వపు కాంతిలో ప్రకాశిస్తున్నాడు.
అతడెవరో భాగ్యశాలి జ్ఞాపకాల రాశుల్ని పేర్చుకుంటూ పెరుగుతున్నాడు.
…
ఏకాంతపు కలల్ని ని ధర్డ్ పర్సన్ లోనే వదిలేసారు. పర్సానిఫై చేసి ఫస్ట్ పర్సన్ సీటేస్తే మరికొంచెం బావుండేదా అనే సందేహం వచ్చిందండీ ఏమో మీరు మరోలో ఆలోచించి వుండొచ్చు..
మొత్తనికో మంచి నిశ్శబ్ద చిత్రాన్ని అందమైన రంగులతో అలంకరించారు..
Thank you Srinivas garu..
అధ్బుతమైన భావ చిత్రీకరణ జయశ్రీ!
thank you Praveena
“పయనమెక్కడికో తెలుసన్న పాదం
ఆశల్ని పాడే హృదయం
ఆకాశంలో వున్న కలలూ
నేలమీద నిజాలు చేయాలన్న మొండితనం
ఆస్తులుగా మోసుకొచ్చాడు”….
అసలు ఆ మొండితనమే లేకుంటే ప్రేమికులే కాలేరు… మీ నిశ్శబ్ద చిత్రకారుడికి జోహార్లు!
thank you Vivek ji
కలత రాత్రుల్లా దొరలిన పరుపూ
ఆవిరైన కన్నీళ్ళ వేదన మోసిన దిండు గలీబు
ఏం చేయగలవు…//
బాగుంది.
మరీముఖ్యంగా చివర్లో అంకితం గురించిన మాటలు నచ్చాయి చాలా!
thank you Yakoob ji
Always there with your words of encouragement
మి స్పందన ఎప్పుడూ ఆత్మీయమే.
ధన్యవాదాలు యాకుబ్ జీ
జయశ్రీ మేడమ్!
అంతా శుభమస్తే అయితే సమస్యేంటి
కాలానికీ కలతలకీ కన్నీళ్ళకీ కొదవేంటీ…
అన్నిటికీ ఆ నాలుగు గోడలూ మౌన సాక్షులు
కలత రాత్రుల్లా దొరలిన పరుపూ
ఆవిరైన కన్నీళ్ళ వేదన మోసిన దిండు గలీబు
ఏం చేయగలవు…
నిరాశకి నిశ్శబ్దపు ఓదార్పవ్వడం తప్ప
బాధల అగాధాల్ని కప్పేసిన దుప్పటవ్వడం తప్ప… జయశ్రీ మేడమ్! మొత్తం కవిత అంతా ఒక వొరవడి లో సాగితే, ఈ వాఖ్యలు మాత్రం విభిన్న‍ంగా సాగాయి. మధ్యలో ఈ pessimistic lines అలా పాఠకున్ని వెనక్కు పట్టి లాగేసినట్లనిపించింది. ఈ వాఖ్యాల తర్వాత కవిత తిరిగి ఉవ్వెత్తున ఆశావాదం పైపుకు సాగింది.
“పయనమెక్కడికో తెలుసన్న పాదం
ఆశల్ని పాడే హృదయం
ఆకాశంలో వున్న కలలూ
నేలమీద నిజాలు చేయాలన్న మొండితనం
ఆస్తులుగా మోసుకొచ్చాడు.
స్వప్నాల పచ్చిక మీద
జివితేచ్చని సృష్టిస్తూ సాగుతున్న
నిశ్శబ్ద చిత్రకారుడు”……………………….అసలు జీవితేచ్ఛగురించి మాట్లడటమే ఆశావాదానికి పరాకాష్ట. అలాంటిది స్వప్నాల పచ్చిక మీద జీవితేచ్ఛను సృష్టించాలన్న మీ అలోచన నిజంగా అత్యద్భుతం. ఎక్కడో ఒక చోట పాఠకుడు చదువుతూ..వావ్! అని అప్రయత్నంగానే అనాల్సి వస్తుంది.
“పయనమెక్కడికో తెలుసన్న పాదం
ఆశల్ని పాడే హృదయం
ఆకాశంలో వున్న కలలూ
నేలమీద నిజాలు చేయాలన్న మొండితనం
ఆస్తులుగా మోసుకొచ్చాడు” ……ప్రతిదీ నిశ్చయించినట్లు. ఖచ్చితమైన పట్టుదల తో పాటు ఆశల్ని పాడుకుంటూ ….హేట్సాఫ్!! అఫ్సర్ గారన్నట్లు మీరు స్కెచ్ వేసుకొని సృష్టించారో లేక spontaneous గా జాలువారిందో తెలుసుకోవడానికి నేను ఇంకా కొద్ది రోజులు చదవాల్సి వస్తుంది. విశ్లేషించాల్సి ఉంటుంది….
కవిత ప్రారంభం లో ఇన్ టెన్సిటీ బాగా చూపారు…..”ష్… అతడొచ్చాడు..నిశ్శబ్దం హెచ్చరించింది..క్లిక్ క్లిక్… తలుపు తాళం పలికింది” ….@సి.వి.సురేష్
విశ్లేషణాత్మకంగా మీరిచ్చిన స్పందన, వ్యాఖ్యలు బాగున్నాయి.
ఈ కవిత మీకు నచ్చిందన్న విషయం మీ వ్యాఖ్యల్లోనే స్పష్టమవుతోంది.
ముందు ముందు రాయబోయే వాటి పట్ల చూపించాల్సిన బాధ్యతని కూడా గుర్తు చేశారు. థాంక్యూ సురేష్ గారు