“పోయిన జన్మలో ఈ ప్రపంచం ఒకటుందని తెలియని రోజుల్లో ఎక్కడో అడవుల్లో సుఖంగా ఉండేదాన్ని. నన్ను ఇక్కడకి తీసుకొచ్చి పడేసింది నా ప్రారబ్దం. ఇక్కడ నేను పిల్లినా?”
“కావు”
“పోనీ పులినా?”
“కాలేవు”
“తాబేలును అనుకుంటానులే మరి”
“అదేనేమో లేకపోతే ఎప్పుడూ ‘వాడికుంది నాకు ఎందుకు లేదు? అప్పుడెంత సుఖంగా ఉన్నాను? ఆ రోజులు ఎంత బాగున్నాయి ప్రశాంతంగా! ఇప్పుడేంది ఇంత గందరగోళం? సుఖపు రోజులు నానుంచి ఎందుకు దూరమయ్యాయి?’ – ఇదే ఏడుపయిపోయింది నీకు షెల్ లో పడి ఉండి”
“అదేం తప్పు?”
“ఎందుకు కంటిన్యుటీ ఉండాలి? అని ప్రశ్నించుకోవడం – డీప్ గా – చాలా కష్టం. కోరికలు తీరనందుకు (images built into future) బాధ ఒక రకం. కొంచెం appreciate చెయ్యొచ్చేమో. కానీ ఇంతకు ముందున్న స్థితులు continue అవ్వాలని వెంపర్లాటుందే, దాన్ని ఏమనాలి? మూర్ఖత్వం కదూ! ముందసలు లోకం చూడు కళ్ళు తెరిచి”
“నేను గమనిస్తున్నాను. ఎందుకలా అంటావ్? చూడు ఈ క్షణంలో, ‘నాకు ఏం జరుగుతుందో చూసుకో’ అని అరుచుకోవాలనిపిస్తుంది. ఎప్పుడైతే అలా అనుకున్నానో ‘నీ చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని చూడు, విను – దాని నుంచి ఏమైనా నేర్చుకో’ వినిపిస్తుందో గొంతు. అది కూడా ఈ ఇంట్లోనుంచి వచ్చిందే. నీదేనేమో?”
“చూడు మరి!”
“రకరకాల రంగులు, కోణాలు, విశ్లేషణలూ, కోరిక యెక్క ఎన్నో రూపాలు, నేను ఇక్కడకి రాకముందు ఊహించను కూడా ఊహించనివి చూస్తుంటే ఆశ్చర్యంగా ఉంది. అన్నిటికంటే ఆశ్చర్యకరమైన విషయం – ‘రేపు మనం చనిపోతే మన గురించీ, మన వ్యక్తిత్వాల గురించీ అందరూ ఏమని చెప్పుకుంటారో అని తెలుసుకోవాలకునే దుగ్ద. దాని కోసం ఇప్పటి నుంచే ప్రతివాడి దగ్గరా గొప్ప అన్పించుకోవాలన్న తాపత్రయం. కోరికకి ఇది మరో రూపం కదా?”
“అది సరేలే. నీ సంగతి చూడు – ఏ కోరికనైనా స్వచ్ఛంగా పూర్తిగా సంపూర్తిగా అనుభవిస్తున్నావా? ఏ సంకెళ్ళూ లేకుండా అంటే అదీ చేయవు. అనుభవించడానికి కావలసిన ధైర్యం ఉండదు. ఇది ‘రేపు’ భయమనేది స్పష్టం. When I am telling all this, I might be voicing thousands of minds . కాని ఎవడిది వాడు తీసేసుకోవాల్సిందే”
“నన్ను ఇంకా బాధ పెట్టకు. నన్ను చూడనీ, నువ్వన్నట్లు నాది నన్ను తీసుకోనీ, నేనెవరో నిర్ణయించుకోనీ, దానిలో భాగంగా నీకు చెప్పనీ”
“వికృతి అనే concept లేకుండా ఉండు”
“ఉండాలనిపిస్తుంది కానీ సాధ్యం కావడం లేదు. తడవకొక ఆలోచన – అసలు ఇన్ని ఆలోచనలు cross చేస్తున్నయ్యా మెదడుని అనుకుంటే ఆశ్చర్యం. cross చేసి ఎక్కడకి పోతున్నాయి? మెదడు ఇముడ్చుకుంటుందా?”
“ఈ ఇముడ్చుకుంటున్న పదార్థం యొక్క స్వరూప స్వభావాలెట్టివి? అసలు నిజానికి తయారు చేస్తున్నదీ ఇదే, ఇముడ్చుకుంటున్నదీ ఇదే కదా? అయితే దీని ఉపయోగమేమిటి? తెలుసుకో ఆలోచించు”
“చించి చించే నాకు images బాగా ఎక్కువైపోయాయి మెదడులో. అన్ని విషయాలూ. ఏ పార్శ్వం గురించి ఆలోచిస్తే ఆ పార్శ్వం భూతమై భయపెడుతోంది చాలా ఎక్కువగా”
“మొన్నొక చోట చదివాను. పఠాభి అట, జీవితం గురించి అంటున్నాడు “It sounds strange to me if anybody says they learnt from life! నేర్చుకున్న పాఠాలు ఏవీ స్పష్టంగా బయటకి తెలీవుట. అవన్నీ నిగూఢంగా ఉండి మరుజన్మకి carry అవుతాయంటాడు. He seems to be implying that all experiences are special and separate in themselves. So there is no question of one learning flowing from one to another”
ఏమిటో నువ్వనేది?
“ప్రతిరోజూ నువ్వు చూస్తున్న నీ పక్కనే తిరుగుతున్న వాళ్ళని అర్థం చేసుకుంటే చాలు జీవితాన్ని అర్థం చేసుకున్నట్లే. ప్రతి మాటలో ఉట్టిపడే కామం, కోరిక, ద్వేషం, తృణీకారం ఎట్లా గాలిలో వ్యాపించి ఉంటాయో, ఎలా ప్రతి మంచి (?) ప్రయత్నానికీ అడ్డుపడుతాయో – or is it really ‘attempt’ or non-attempt?
దైనందిన జీవితంలో ప్రతి విషయంలో మనకున్న images కి ఎదుటివాళ్ళని confirm చేయాలని ద్వేషం చేసే ప్రయత్నమూ, అది విఫలమైతే ఆ ద్వేషం ద్విగుణం, బహుళమై అంతటా వ్యాపించడం కాన్సర్ వ్యాధిలాగా, ఇదేగా జరుగుతోంది.
ఈ process ని watch చేసుకోగలిగితే!? I can count on it.
పైగా పరుల state of mind ని ఊహించుకుని, తల్చుకుని వాళ్ళ జీవితపు సంఘటనలనో సంఘర్షణలనో feel అయి తమ philosophy correct అని నిరూపించుకుంటూ సంతృప్తి పడాలన్న కోరిక అందరికీ. Drifting on the surface. పైపైన బతకడం”
“System ఎలా భరిస్తున్నట్లు?”
“ఎవరిది ఈ system?”
“నిజమే ఎవరిది ఈ system? ఈ ఆలోచన రాగానే నవ్వొస్తుంది. అంతా నాలో భాగమే. Ambition, greed అన్నిటిలోనూ కుళ్ళి కుళ్ళి పోరాడి చివరికి frustration మిగిలిన జీవాలు – వాటి అంశలు. నేనొక దాన్ని, నాకున్న సిద్ధాంతాలను ఇతరుల జీవితానికి అన్వయించి conclusions తీస్తుంటాను పనీపాటా లేకుండా కానీ ఎంత sensual pleasure దీన్లో!”
“Drifting గురించి కొంచెం ఆలోచించు. there is some inherent guilty feeling in all this. What and why is that coming? మత్తుగా మెదళ్ళు పడి ఉన్నాయి – దీన్లో ఏమీ అశాంతి లేకపోతే మంచిదే కదా! May be one knows that this mellowing without real work can’t continue without disturbing something”
“గాఢత, drifting on surface , వీటి గురించిన ఆలోచనలు తెగడం లేదు. సరేకాని ‘అది’ తెలుసుకోవాలన్న తీవ్రమైన కోరిక సిద్ధార్థుడికి ఎలా కలిగింది? కలిగినా అంత గాఢంగా ఎలా నిలిచి ఉంది?”
“ఇదిగో ఇది ఒకటి మళ్ళీ ఎవరి గురించి వాళ్ళు ఆలోచించుకోకుండా ‘ఇలా ఎలా?’ అని ఈ మహాత్ముల వెంట పడటం”
-*-
Painting: Javed
హ్మ్మం … ఆలోచించాల్సిందే ..మరి కొంత చించాల్సిందే ..రాధా గారూ ..
వసంత లక్ష్మి ..
ఔను కదా! వసంతలక్ష్మి గారూ….
సిద్ధార్ధుని అన్వేషణ – పోలిక బాగుంది. స్వగతం శైలి- కొద్దిమంది రచయితలకే సాధ్యం,
వానిలో మీ కలం బలం కూడా చేరింది, రాధ గారూ!
థాంక్స్ కుసుమా…. ఇలా రాసుకున్నవి చాలానే ఉన్నాయి నోట్సుల నిండా కాని వాటిని ఒద్దికగా ఒకచోట చేర్చే పనే కుదరడం లేదు…. నచ్చినందుకు సంతోషంగా ఉంది.